Eikelkamp

Wat een deceptie toen we ontdekten, dat het terrein van de jeugdherberg Eikelkamp in Elst aan de Neder-Rijn er niet meer was. We konden slechts achter een gesloten hek kijken naar een vrijwel kale vlakte. Opeens werden we geconfronteerd met de tijdelijkheid van ons bestaan. Deze plek herinnert ons namelijk aan het allesbepalende voorval uit ons leven: hier zijn we elkaar tegengekomen en nu 45 jaar later is die vakantieliefde nog springlevend, maar alles wat eraan herinnert is ‘al’ weg!

Het toeval, namelijk de route van het Trekvogelpad,  bracht ons weer bij die plek terug, waar ook het toeval(?) ons had samengebracht. Een soort heilige plek dus voor ons en wij hadden zin in een sentimental journey.

ea6d66aea57813e4ac32d1ef7ba6c5851c81c1e1img_2747

 

 

 

 

 

Je kon de plek van het volleybalveld nog vaag onderscheiden. Ergens achter op dat terrein is een amfitheater, waar we mooie uurtjes hebben doorgebracht. Helaas, het altijd zo toegankelijke terrein was hermetisch afgesloten. Maar de herinneringen blijven. Ik was in 1971 met vriendin op fietsvakantie langs jeugdherbergen in Nederland.  In Elst vroeg een jongen ons om met hem te tafeltennissen. We raakten aan de praat en het klikte tussen ons. Vanuit de jeugdherberg werd er een avondwandeling georganiseerd. Daar gingen we aan meedoen. We liepen in het donker met een groep deelnemers het bos aan de overkant in. Daar gingen we ergens in een berm zitten en iemand vertelde een spannend verhaal. img_2754Daar heb ik niet veel van meegekregen, want ik had alleen maar oog voor mijn buurman. We werden op een bepaald moment gedropt, maar men had ons gewaarschuwd voor waakzame honden. Dus niet op het verkeerde terrein terecht komen. (In het aardedonker en onbekend gebied) Brrrrrrrrrrrrrrr. En ja hoor, opeens naast ons woest hondengeblaf, achter en voor ons, overal leek het wel. Je weet dat het een spel is, maar ik vond het doodeng. Gelukkig werd ik in bescherming genomen door mijn nieuwe vriendje.

Op onze Trekvogelwandeling kwamen we weer door dat bos en wat schetst onze verbazing: daar hing het bord, dat ze ons toentertijd met een zaklantaarn hadden laten zien en we zagen het hekwerk, dat ons dus veilig scheidde van de honden. Dat hek konden we indertijd niet zien in het donker!

img_2758img_2756

 

 

 

 

 

We zijn even van onze route afgeweken om richting de pont over de Neder-Rijn te lopen. Die wandeling maakten we 45 jaar geleden ook en toen gingen we ontbijten in een restaurant, dat nu een Chinees geworden is. Daar hadden we graag een kopje koffie gedronken en uitgerust, maar helaas was de zaak nog gesloten. img_2753img_2748Alleen de bushalte herinnert nog aan de plek. De bushalte waar ik het nieuwe vriendje heb uitgezwaaid met de gedachte: ‘Die zie ik nooit meer terug’. Nu, 45 jaar later blijkt die gedachte onjuist te zijn geweest. Ondanks het logistieke probleem (vriendje woonachtig in Noord Holland en ik in Zuid-Limburg) en nog wat andere obstakels hebben we geknokt voor onze liefde.

Thuis kwam ik erachter dat men een nieuw hotel gaat bouwen op de plek van jeugdherberg de Eikelkamp. Het amfitheater blijft behouden voor speciale huwelijksvoltrekkingen. Ik denk dat wij over vijf jaar daar wel eens een overnachting gaan boeken!

 

15 gedachtes over “Eikelkamp”

  7. Wat is dit een terugsprong naar langvervlogen tijden! Ooit enz.enz. Vader en moeder Holierook, de winterbarak, de trekkersrondes, de vriendschappen en veel meer huwelijken ….. De herinneringen zijn zoet! Voorkamp, afbraak- en nakamp. De tijd in de keuken, werken voor grote massa’s mensen. Blijheid, volksdansen, “Lig je in je warme bedje, wordt je door de slaap verkwikt. Rinkelt dan opeens de wekker, denk je die is ook getikt.” En dan was de dag begonnen. Dank voor de aanzet voor deze herinneringen, Sjanne. Ik was getrouwd met Jaap.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Mooi om te lezen. Deze plaats is bepalend voor mijn leven geweest. Ik heb nog drie jaar in het leuke kleine huisje kunnen wonen.
    Jammer dat we niet alle mensen, die elkaar op die locatie hebben leren , met een langdurige relatie ten gevolge, kunnen samenbrengen.
    Maar wel fijn om weer iets te lezen over de Eikelkamp, NJHC Elst, Stayokay Elst.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  10. Pingback: Stap in het ongewisse – Sjannesblog

  11. Ik denk terug aan een bijzondere tijd met veel vrienden en twee trekkersronden waarbij ik actief ben geweest. O.a. bij de voorbereiding en uitvoering van de musical Maloe van Ineke Holierook met muziek van Wilfried, Jarl, Nanno en Martin. Ze moesten ’s nachts repeteren. Mijn vriend Hans Trompetter had naast Ineke een hoofdrol. Ik was regisseur.
    Martin Ribbens maakte de krantjes vvan Hickery Hill. Dat was de naam van de jeugdherberg bij de trekkersronde in 1966. Met een cabaret in het openluchttheater en dansen op het “Huppelveld”.
    De ronde in 1967 was meer flower-power, Met een gedurfd cabaret. En weer een mooie ronde-krant, “het Rondeeltje”. Ik heb ze bewaard.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie