Ik was voor een aantal uren helemaal terug in het Limburgse dorp waar ik ben opgegroeid. Dat kwam door het boek, dat ik zomaar cadeau kreeg van mijn oude vriendin. Haar man is de schrijver ervan en hij heeft mijn exemplaar gesigneerd met een speciaal woordje voor mij. Je begrijpt dat ik niet meer kon  wachten met lezen. Inderdaad was het een feest van herkenning. Dit had o.a. te maken met de Limburgse uitdrukkingen, die op heel natuurlijke manier verweven zijn met het Nederlands. Dat gaf het geheel iets heel vertrouwds voor mij. Dat werd nog versterkt omdat de geschiedenis in het boek zich afspeelt in ‘mijn’ dorp en omstreken. Er worden namen genoemd van mensen, die ik gekend heb. De omschrijvingen over winkels in het dorp, de kerk, het kerkhof, ik zie het als in een film voorbijgaan. Ik vond het een prachtige sfeertekening van de 50- en 60er jaren. Toen speelde het leven in de mijnen en de mijnsluiting een bepalende rol in het leven van veel mensen daar in Zuid Limburg. Maar wat het boek zo speciaal maakt is dat na de vertelling over de problematische jeugd van de drie broertjes, het boek een andere dimensie krijgt. Als gevolg van de gebeurtenissen uit hun jeugd lopen de jongens stuk voor stuk vast met hun leven. De zoektocht naar zichzelf is door de schrijver mooi beschreven. Hij laat realiteit en droomwereld door elkaar heen lopen. Daardoor maak je zo’n innerlijk proces van groei naar volwassenheid nog intenser mee.  Ik was geroerd.

Terwijl ik las stond muziek op, waar in het boek naar verwezen werd. Daarbij zaten stukken, die ik lang niet gehoord had, maar toch voor mij heel bekend en vertrouwd in de oren klonken. Die muziek en andere informatie over het boek zijn hier te vinden.

Kortom, ik denk dat het boek, ongeacht of je wel of geen Limburgse roots hebt, een aanrader is!