Nu we in Groningen bivakkeren gaan we het Pieterpad in deze omgeving oppakken om te wandelen. Zo’n uitgezette wandelroute vinden we heel fijn om te lopen. We gaan ervan uit dat men ons langs de mooiste plekken stuurt. Uit onze ervaring met andere LAW is gebleken, dat dit meestal wel zo is. Bovendien probeert men ons zoveel mogelijk onverhard te laten lopen. Deze etappe kwamen we weer aardig aan onze trekken. Vanuit Zuidlaren liepen we door het bos naar het stroomdal van de Drentse Aa. Het zonnetje zorgde voor extra schoonheid van dit natuurgebied.

Omdat je over zo’n vlonderpad kunt lopen, kom je heel diep in het moerassige land.

Nadat we de Gasterse duinen hadden overgestoken,rustten we even uit in het typisch Drentse dorp Gasteren.Nu lag het Balloërveld voor ons. Dat heeft vrij moerassige delen

maar ook heidevelden met ruimte voor een schaapskudde.

We passeerden nog een kring van stenen, in de sfeer van hunebedden, maar het bleek een soort monument te zijn, voor de Pieterpadlopers met het aantal kilometers erop wat je al gelopen hebt op dat punt en wat je nog hebt te gaan. Ach ja, er moet iets toeristisch aangeplakt worden, blijkbaar.

Op de brink van Rolde eindigde deze prachtige gevarieerde etappe van 16 kilometer voor ons. Een vrij korte afstand, even om er in te komen.