Chim is de bijnaam van de in Warschau geboren David Seymour (1911-1956) een van de beroemdste documentaire fotografen van de 20ste eeuw. Zijn werk wordt momenteel tentoongesteld in het Joods Historisch Museum in Amsterdam.

Al op jonge leeftijd verkocht hij foto’s aan tijdschriften, zoals Regards. Er is een wand in het museum gevuld met tijdschrift omslagen met foto’s van Chim’s hand.

Ook in ‘de Katholieke Illustratie’ hebben herhaaldelijk zijn foto’s bij artikelen gestaan. Mijn vader was geabonneerd op dit blad en dus zal hij deze pagina uit 1953 waarschijnlijk gezien hebben.

Chim’s foto’s vielen op door de menselijke maat. Zijn werk is een overzicht geworden van de meest heftige gebeurtenissen van die tijd: grote vooroorlogse demonstraties, stakingen, Spaanse Burgeroorlog, opbouw van het verwoeste Europa na WO II en als laatste de Suez crisis.

Ook kinderen hadden zijn aandacht, in oorlogsgebieden zoals de Spaanse burgeroorlog, de Suezcrisis en kinderopvanghuizen met getraumatiseerde oorlogswezen. Indringende foto’s zijn het geworden.

Vlak voor de 2e wereldoorlog reisde hij naar New York. Daardoor heeft hij, als Jood, de oorlog overleeft, wat niet veel van zijn familieleden gelukt is. Na de oorlog heeft hij veel gefotografeerd over de vernielingen, zoals het gebombardeerde Nijmegen. Maar zijn foto’s gaan ook over de wederopbouw. De positiviteit die er onder de mensen was wordt gesymboliseerd door de spelende kinderen op het Normandische strand Omaha Beach uit in 1947.

Het overgrote deel van de foto’s is in zwart-wit, maar hij maakte ze ook in kleur. Er was toentertijd meer vraag naar zwart-wit-foto’s, ook omdat de bladenmakers nog niet in kleur konden afdrukken. Hij verdiende veel geld door beroemde filmsterren te portretteren. Hij was een gewild fotograaf van Ingrid Bergmann en Sofia Loren.

Zijn leven eindigt abrupt bij een controlepost in Egypte tijdens de Suez crisis, waar hij zomaar wordt doodgeschoten,.

Het is een prachtige, inspirerende tentoonstelling, nog te zien tot 19 maart.