Het Schip is in 1920 gebouwd als sociale woningbouw. Het is gebouwd in een soort driehoek, waardoor je een binnenplaats hebt.

Arbeiders leefden daarvoor in barre omstandigheden. En nu ging men overal, zuilgebonden sociale woningbouw plegen. Eigen Haard was de socialistische opdrachtgever. De expressionistische stijl die Michel de Klerk hanteerde, gaf alles een luxe uitstraling, passend in de filosofie van die tijd: “Niets is mooi genoeg voor de arbeider, die al zolang zonder schoonheid heeft moeten leven”.

De gids liet ons ook de protestante bouwstijl voor sociale woningbouw zien, opdrachtgever Patrimonium

en de theosofische stroming.

Alles ligt daar in de Spaarndammerbuurt bij elkaar. In deze wijk waren geen café’s in het bouwplan opgenomen. Dit was ter voorkoming van drankproblemen, waar veel arbeiders mee kampten.

Op de binnenplaats van Het Schip staat een container. Dat was onderdeel van de rondleiding. Men heeft er een ‘krotwoning’ nagemaakt, waardoor we ons een betere voorstelling konden maken van de erbarmelijke omstandigheden, waarin de arbeiders in de 17e en 18e eeuw moesten leven, bijvoorbeeld in de Jordaan. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er op een kluitje bij elkaar zaten. Ze kwamen van de hel in de hemel met de prachtige woonvormen, begin 19e eeuw gebouwd. Door de crisis van de dertiger jaren kwam er weer een eind aan deze mooie architectuur.

Hier komt de term ‘een ondergeschoven kind’ vast vandaan!