De buienradar gaf aan, dat er een laatste bui zou passeren. Die lieten we dan ook eerst voorbijgaan, voordat we aan onze etappe van vandaag begonnen. Het bleef de rest van de dag droog en de zon drong zelfs meer en meer door de wolken heen.

Beuseberg is een buurtschap aan de voet van de Lokerenk, een laatste uitloper van de Sallandse Heuvelrug. Dat gebied lieten we nu achter ons en we wandelden de Achterhoek in.

We liepen een tijdje een schilderachtige route over de dijken langs de Schipbeek, een riviertje dat tot ver inde 19e eeuw handelsverbinding was tussen Deventer en de Achterhoek en Twente.

Het was te fris om ergens buiten onze lunch op te eten. Net op tijd diende dit rustpunt zich aan. Wat zijn het toch mooie uitvindingen. We zetten thee en zaten lekker uit de wind te lunchen.

Het ging verder over landgoed Verwolde. De geschiedenis van het huis en land voert terug tot 1346, toen het al een belangrijke vesting was van Gelre. Nadat het oorspronkelijke huis in vlammen is opgegaan is dit huis gebouwd in 1776 door familie van den Bosch en Verwolde.

Nu is alles in handen van Stichting Vrienden van de Gelderse Kastelen. Het is een uitgestrekt landgoed, met diverse huizen, maar ook met bossen en akkers. Het frisse geel straalt je overal tegemoet, het kenteken van het landgoed.

De pijlen naar ‘de dikke boom’ nodigden ons uit om een paar kilometer van onze route af te wijken om de waarschijnlijk dikste eik van Nederland te bewonderen. Imposant was de 450 tot 500 jarige boom wel, maar ik was een beetje teleurgesteld in de dikte.

Na het landgoed was het nog enkele kilometers lopen door allerlei struweel waar je al goed de lente overal zag.

De kerkklok van Laren hoorden we al slaan voordat we iets van het dorp zagen liggen. Een grote weg ontnam ons het zicht. Eenmaal daar langs, liepen we het voormalige esdorp binnen. De aparte kerk is een voorbeeld van een ‘waterstaatkerk’. Deze kerken werden met overheidssteun gebouwd door waterstaatsingenieurs. Ze zijn te herkennen aan de neoclassicistische architectuur en het klokkentorentje. Een echte toren was veel te duur.

 

 

 

 

 

 

 

 

Laren blijkt de woonplaats van Albert Mol te zijn geweest, gezien zijn aanwezigheid daar op het dorpsplein. De laatste die ik daar verwachtte, maar hij stond vlak bij de bushalte, waar we wachtten op de bus naar Deventer.