Ongeveer een maand geleden lieten we Albert Mol staan op het plein van Laren. Afgelopen maandag startten we de volgende etappe weer bij zijn beeld. Het was een heldere dag met een frisse wind. Lekker weer om weer eens flink de pas erin te zetten. Laren en omgeving is heel agrarisch. Dit soort verkeersborden zijn daar dan ook heel erg op zijn plaats.

Voorbij Dochteren staken we het Twentekanaal over. Dit is het kanaal dat Twente verbindt met de IJssel. Zo konden de Twentse stoomweverijen voorzien worden van Limburgse kolen en waren ze daar niet langer afhankelijk van Duitsland.  Wij kwamen nu in het gebied van de Berkel, een gekanaliseerd riviertje. Een bord langs de weg verwees naar de Staringkoepel op 1 kilometer afwijkend van onze route. We hadden behoefte aan iets meer afwisseling, dan alleen het boerenland en we besloten aan onze nieuwsgierigheid toe te geven door 2 kilometer extra te lopen. En we werden beloond, maar daar kom ik in een later blog op terug.

Toen we na ons uitstapje weer verder liepen op de route bereikten we al snel een uitgestrekt bosrijk gebied. De landadel had van oudsher belangstelling voor dit Achterhoekse Esdorpen landschap, vertelt ons routeboekje. Je ziet het aan de statige lanen, dat we een gecultiveerder gebied binnen komen.

En inderdaad lopen we opeens van het ene landgoed naar het andere. Buitenplaats het Enzerinck is omringd door een park in Engelse landschapsstijl

en Den Bramel ligt aan het eind van een mooie zichtlijn met beuken.

De rand van Vorden hebben we nu snel bereikt. Daar hoeven we alleen nog maar op de trein te wachten onder het genot van een welverdiend biertje.