We werden uitgenodigd om officieel te vieren, dat ons project ‘Pronken met zon’ draait. Dat doet het eigenlijk al vanaf 4 oktober 2018, maar vandaag was het tijd om even stil te staan bij hoe het een en ander tot stand is gekomen. We zaten in een vergaderzaal, die heel landelijk ligt. Van daaruit kon je in drie richtingen kijken. Naar alle kanten zag je boerenbedrijven, waarvan het schuurdak vol ligt met zonnepanelen. In onze omgeving wordt dus goed deelgenomen aan projecten, die vallen onder de postcoderoos-regeling.

Bovendien kun je na 8 maanden ook al iets zeggen over de opbrengst. Het zal niemand vreemd in de oren klinken, dat die tot nu toe hoog is. Als het zo doorgaat zijn we al snel uit de kosten en is alle opbrengst daarna pure winst. Maar ja, zo doorgaan is natuurlijk de kunst. Vandaag om te beginnen, had men beter een bijeenkomst kunnen organiseren, die over windenergie gaat.

Na een woordje, hapje en drankje staken we de weg over naar het boerenbedrijf, waar ‘onze’ panelen liggen te schitteren in de zon. (als die schijnt).

De boer, die zelf ook participant is, gaf uitleg over de elektriciteitskasten, die geplaatst moesten worden. Daarbij kwam een plek voor omvormers, waar de stroom van wissel naar gelijkstroom wordt omgezet. Kan ook andersom zijn. Er komt heel wat techniek bij kijken, die boven mijn pet gaat.

Het was leuk om de daken eens van dichtbij te kunnen zien. Ze liggen op het zuid-westen en noord-oosten. Er kan dus de hele dag door zonne-energie opgeslagen worden. Je kunt je eigen panelen niet aanwijzen, want niemand heeft eigen panelen. Ze zijn van iedereen, die participant is.

Toen mochten we nog kijken in de stal.

Onder het gigantische dak stonden de kalveren en koeien, die er, door hun huisvesting, toch maar voor zorgen, dat wij nu stroom hebben op zonne-energie.