Vanuit onze woonplaats is het toch wat ver, dus maken we gebruik van ons logeeradres om de omgeving van Den Helder eens beter te bekijken. Deze uithoek van Noord Holland zit vol verrassingen. We parkeerden de auto in Huisduinen een kustplaatsje net ten zuiden van Den Helder. Ik las, dat het dorp al in de 8ste eeuw is ontstaan toen Den Helder nog in geen velden of wegen te bekennen was. Ooit was het een eiland, maar de aanleg van een dijk zorgde voor betere bescherming.

Walvisvaarders, strandjutters en mensenredders bevolkten het dorp. Tussen Texel en Den Helder zie je in de Noordzee de Razende Bol liggen, een onbewoond vogeleiland. De zee is hier berucht vanwege de vele scheepsrampen. Ook is het een tijdje (1925-1932) een mondaine badplaats geweest, maar de zee slokte het land op en daardoor duurde het vertier niet lang.

Veelbelovend is het Atlanticwallcentrum. Dit oude aparte gebouw was lang casino en in WO II was het administratiekantoor van de Duitsers. Nu wordt het opgeknapt en laat informatie zien over de Atlanticwall. Sinds juni zit er een bezoekerscentrum in. Het was vandaag niet open, maar we gaan er zeker terug.

De omgeving van het dorp is trouwens vergeven van de Forten, de stelling van Den Helder. Het gebied heeft een lange verdedigingsgeschiedenis vanaf de Spanjaarden en Napoleon tot WO II. We keken even rond in fort Kijkduin en ook dat vraagt om een herhalingsbezoek. Temeer ook omdat we verhalen kennen van mijn schoonvader, die hier vlak voor het uitbreken van WO II gestationeerd was als militair en na de capitulatie een paar weken hier ergens als krijgsgevangene van de Duitsers heeft gezeten.

En de “Lange Jaap’ torent boven al dit interessants uit. Gezichtsbepalend voor de streek en ook nog eens de hoogste vuurtoren van Europa met zijn 64 meter.