Bij het Centraal Station van Utrecht zie je al, dat deze stad architectuur belangrijk vindt. Het stationsgebied met de bushaltes is prachtig vormgegeven.

Maar verderop tijdens onze etappe van vandaag, die een stuk door de stad liep zagen we nog meer bijzondere architectonische hoogstandjes zoals een huis in Amsterdamse stijl en het Rietveldhuis.

We liepen de stad uit en ook hier zat het goed met de verdediging.

Lekker wandelend door het groen mistten we twee forten, De Bilt en de vier Lunetten. Ze worden beheerd door de gemeente Utrecht. Blijkbaar goed verscholen.

Ook van Fort bij Rijnauwen, het grootste fort van de Nieuwe Hollandse Waterlinie konden we nauwelijks iets zien. Staatsbosbeheer regelt openstellingen, maar het grootste deel is nu natuurreservaat. We wandelden er buiten de gracht omheen. Vlak bij een zogenaamde pyramide lunchten we.

Fort bij Rijnauwen en fort bij Vechten verdedigden samen de Houtense Vlakte, een hoger gelegen gebied langs de Kromme Rijn. In dit laatste fort huisvest tegenwoordig het Waterliniemuseum (gesloten toen wij er passeerden). Dit fort was wel toegankelijk, onze route liep dwars over het terrein met zijn imposante toegangssluis.

Net buiten het fortterrein pakten we de route weer op en tot onze verrassing klommen we met een trap naar een hoger gelegen plateau.

Blijkt dat Castello Fectio te zijn, een archeologisch monument, dat de plek markeert waar vroeger het grootste Romeinse fort van Nederland stond. (o-200 na Chr.)

Ons pad kruiste dus even het Romeinse Limespad. Misschien wel ons volgende LAW pad, want wat is het prachtig, dat wij in ons land ook nog zoveel hebben bewaard over die Romeinen. Een replica van een oude wachttoren bakent het terrein af.

De laatste drie forten van vandaag waren alleen maar van afstand te bewonderen. Dat waren fort ’t Hemeltje, fort de Batterijenen fort Jutphaas, allemaal weer mooi gelegen.

Vóórdat we bij het laatstgenoemde fort waren moesten we het Amsterdam-Rijnkanaal en de aftakking naar het Lekkanaal oversteken.

Daar zagen we de plofsluis liggen. De waterweg was een zwakke plek in de verdediging en daarom bouwde men een ‘plofsluis’ boven het kanaal. (1937-1940) Het bleken vijf massieve bakken te zijn, die konden dienen als opslagruimte voor 40 miljoen kilo puin. Door de bodem van de bakken tot ontploffing te laten brengen, zou het puin in het kanaal storten en het water tegenhouden. Uniek in de wereld! En hij staat er nog, nooit gebruikt dus!

We wisten, dat we onder de rook van Utrecht liepen en als we in westelijke richting keken zagen we herhaaldelijk de contouren van de stad dichtbij. Maar wat vandaag alom aanwezig was, dat was het verkeersgeruis. We kwamen dan ook af en toe heel dicht bij de snelweg te lopen en bij knooppunt Lunetten.

Juthaas was het eerste en laatste plaatsje dat we tegenkwamen, voordat we ons einddoel Nieuwegein bereikten.

We verwachtten het verstedelijkte gebied van Nieuwegein binnen te lopen, maar het werd een groene oase, waar we doorkwamen.

Pas in de bus vingen een een glimp op van alle rand-stedelijke drukte. Dat hebben onze routemakers goed gedaan!