Voorjaar in het Savelsbos

Helaas geen stralende zon, maar we moesten het met een grijze deken doen. We startten van huis uit en konden zowat al om de hoek de bordjes van ’t Pelgrimspad volgen. Die brachten ons de stad uit, naar de Veldweg buiten de stad.

Het is de tijd van het jaar, dat de bossen nog doorzichtig zijn en er wel al een vleugje groen aan de bomen zit.

Daardoor krijgt de onder begroeiing een kans. Met alle grijsheid in de lucht concentreerde ik me op kleur in het bos.

Op de hoogte van Gronsveld passeerden we het huis ‘de Beuk’. Het ligt op een prachtig plateau tegen het mergelgesteente aan. Het huis is 3 generaties bewoond geweest door de familie Beuk, allemaal boswachters. Je hebt er prachtig en goed uitzicht over het dal.

Het 6 km langgerekte Savelsbos is een hellingbos. Gevarieerd met veel hoogteverschillen, maar daardoor ook met veel verschillende aanblikken van wandelpaden.

Soms liepen we aan de rand van het bos. Daar stonden de boomgaarden nog net in de bloesem.

De hellingen stonden hier en daar vol met bosanemonen, zowel witte als gele.

Deze ondergroeier noem ik pispotje, maar dat is vast niet de verantwoorde naam van dit plantje.

In de buurt van St.Geertruid troffen we echt steile hellingen aan. Daar waren lange trappen om het beklimmen te vergemakkelijken.

Dat levert wel hellingen op vol met daslook. Binnen niet al te lange tijd is alles hier wit en geurt naar het look. Ook nu was het al prachtig om te zien.

We werden eraan herinnerd, dat we in Limburg wandelden. Zo’n wegkruis zie je toch alleen maar hier.

Wandelen door St. Geertruid was tot slot nog even de kers op de taart.

16 gedachtes over “Voorjaar in het Savelsbos

  1. Of je het nu geloofd of niet…. gisteren 22-04 waren we bij bekenden in Maastricht en ze hebben ons ook meegenomen op wandel door het Savelsbos. Op de bank bij het huisje De Beuk hebben we nog een tijdje op de bank gezeten. Prachtig uitzicht daar en het bos is echt nog ongerept.

    Geliked door 1 persoon

  2. Het Savelsbos is ONS bos! Daar startte onze relatie in 1968, en we waren er laatst nog. Ik nam een rugzak vol daslookbladeren mee en legde die thuis in een vergiet in de koelkast. Na een week had ik nog steeds knapperige gave bladeren. Ik deed ze in de soep, door de sla, op het brood… Heerlijk!

    Geliked door 1 persoon

  3. Ha wat fijn, mooie foto’s van het Savelsbos. Dat is dus wel míj́n bos 😉hoor. Ik heb daar in mijn jeugd zo veel gelopen, gezeten, gedroomd, gestruind, gespookt, ik ken er nog steeds elk paadje, kon er zelfs op pikdonkere maanloze nachten de weg vinden. Die hellingen met daslook, ik ruik ze hier, de lente is daar altijd een feest. De witte bloempjes zijn bloemen van de grote muur. Pispotjes zeiden wij tegen haagwinde.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie