Op maandagochtend startten we de dag in Maastricht. Even een terrasje pakken en de Dominicaner boekhandel in. Dat was een tijd geleden!

De winkelstraten liggen er nog verlaten bij. Nu kun je de statige gebouwen eens even beter bekijken.

Na de middag reden we met de auto naar Cadier en Keer, om vandaaruit aan onze derde wandeling van dit lange weekend ZL te beginnen. Het was weer een stralende dag, er stond een briesje, dus het was niet benauwd, waar ik daar altijd bang voor ben. Gewoon ideale wandelomstandigheden, geluksvogels, die we zijn met zo’n onverwacht verblijf in het zuiden!

Meteen buiten Cadier en Keer liepen we langs de rand van een bos en zagen daar twee geologische monumenten, Groeve Koeberg en Groeve Juliana. Zoiets zie je alleen in het Limburgse mergelland.

Jammer genoeg, maar begrijpelijk gebarricadeerd door een hek. Met een boswachter/gids zou je erin kunnen, maar helaas voor ons, die hadden we niet bij ons. We moesten het doen met de informatieborden. Daar staat te lezen, dat er van 1930 tot 1960 kalksteen werd gewonnen voor het vervaardigen van landbouwkalk. In de hier zichtbare kalksteen vind je ontelbare skeletten van kleine organismen die het plankton vormden, toen hier een tropische zee was zo’n 80 tot 65 miljoen jaar geleden in het Bovenkrijt. Ook leefden in deze Krijtzee veel grote dieren zoals de wel 15 meter lange Mosasauriër. Je vindt er ook vuursteen, dat al in ’t Stenen Tijdperk werd gebruikt voor het maken van stenen werktuigen. Tot in de 19e eeuw gebruikte men vuursteen voor het maken en bewaren van vuur m.b.v. een tondeldoos.

Een schaapsherder met zijn honden had zijn kudde de schaduw in gestuurd. Daar zat de herder zelf ook bij te komen met het checken van zijn mail en zo.

Dit stuk Pelgrimspad was niet zo spectaculair met hoogteverschillen, als de etappe van gisteren. Het landschap was glooiend, met goede brede paden. Een stuk waar de echte pelgrim even goed kan opschieten.

Evengoed zagen we genoeg mooie bloemen en mooie bermen. De klaproos is mijn favoriet vandaag.

We zagen een roofvogel en ik denk dat het een Blauwe Kiekendief is. Hij had een raar rechthoekje op zijn rug zitten, het lijkt net een zender.

Deze boerderij opgetrokken uit mergel zagen we in Scheulder, op het verste punt voor deze wandeldag. Typisch Limburgs.

Kruisbeelden en kapelletjes kom je hier overal tegen. Bij het tweede Maria-devotie-punt zijn we terug bij de auto.

Er is een einde gekomen aan het lange weekend buiten in de Limburgse natuur. Het was zalig!!