Eilandhoppen: Burano


Tot slot voeren we naar Burano. Eenmaal voet aan wal daar, ging de zon schijnen. Wat een cadeau! De kleuren van het eiland kwamen zo des te beter tot hun recht. En kleuren had je hier genoeg!

In vroeger tijden, toen men hier leefde van de visvangst en de vissers vaak in de nacht hun huizen weer moesten opzoeken, bleek het wel eens moeilijk om het eigen huis terug te vinden. Dit kwam, omdat dit eiland vaak last heeft van slecht zicht door zeemist. Toen besloot men om elk huis een andere kleur te geven. Nu zijn die kleuren gewoon een toeristische trekpleister geworden.

Men speelde ook met de kleuren en er ontstonden ‘ton-sur-ton’ tafereeltjes, zoals deze  winkel in blauw

en een zitje voor de deur.

Ter verhoging van de feestvreugde: maandag wasdag!

Tot slot moesten we de scheve toren nog bewonderen. Pisa is er niets bij!

 Zo liepen we het hele eiland in de rondte en was deze laatste middag van ons verblijf een prachtige afsluiting van een heerlijke reis.

11 gedachtes over “Eilandhoppen: Burano

  1. Daar kun je als fotograaf je hart ophalen, jammer dat er ook veel achterstallig onderhoud te zien is. Mooi voor de fotograaf, maar tekenend voor de bevolking.

    Like

  2. Wat een kleurenpracht, heerlijk!
    Ik las onlangs een gelijkaardig verhaal over een vissersdorp met huizen in verschillende kleuren, maar kan me niet meer herinneren om welk dorp het ging.
    Dankjewel dat we mochten meegenieten van jouw mooie reis!

    Like

Plaats een reactie