De hoofdtentoonstelling in het Bonnefanten kon me niet zo bekoren. Het was het totale oeuvre van de Amerikaan Raymond Pettibon. (A Pen of all Work) Hij heeft veel materiaal gemaakt voor platenhoezen, lp’s, flyers. Veel politieke getinte prenten, maar ook andere dingen. Hij was een punk-icoon in de 60er jaren. Op zich kan de man knap tekenen, maar die tekeningen zijn onlosmakend met tekst verbonden. 
Omdat mijn Amerikaans van onvoldoende niveau is, begreep ik vaak de clou niet. En daarbij was er zóóóóveel te lezen. Normaliter hangen er een paar grote werken in de grote zaal. Maar deze keer hing ook hier alles vol met kleinere prenten. Kortom, ik ben afgehaakt, de verzadiging trad op, helaas.
Ik wandelde nog wat door het museum om een indruk te krijgen. Er is een grote diversiteit aan kunst. Er is altijd wel wat leuks te zien. Deze collage geeft een indruk, met werk van o.a. Gilbert de Bontridder en Stenley Donwood. (ook maker van de Cupola)
Dit bezoek koos ik voor de moderne kunst. De volgende keer dat ik er kom ga ik weer eens naar de vaste collectie met oude kunst, veelal kerkelijke kunstuitingen.
Pettibon en meer
3
De markante koepel van het Bonnefantenmuseum in Maastricht wordt Cupola genoemd. Het werk dat daar momenteel in te zien is, doet die naam eer aan. Stenley Donwood heeft er een zwart-witte muurschildering in gemaakt, helemaal tot de nok toe. Hij wil je het gevoel mee geven wat je ook wel kunt hebben in een kathedraal. Daar blijf je ook omhoog kijken naar soms duizelingwekkende hoogtes. In ligkussens met psychedelische muziek erbij, kon je helemaal in hoger sferen komen. Voor de liefhebbers dan hè.
In de avond pakten we nog net het laatste van een reeks orgelconcerten mee, want de afgelopen weken werd er ook een orgelfestival georganiseerd. Wij luisterden in de Onze Lieve Vrouwe Basiliek naar het orgelspel van Hans Leenders. Hij speelde naast werk van Scheidemann en Buxtehude ook een serie Bach. Ik ben geen kenner van orgelmuziek, maar ik heb een heerlijk uurtje gehad, omringd met prachtige indringende muziek. 
De entourage van zo’n romaanse basiliek is sfeerverhogend. Daarbij kwam, dat ik al vaak in deze kerk ben geweest, maar nu was er voor het eerst licht aan. Ik kon nu eindelijk al het moois beter bekijken en naderhand wat foto’s maken.
Na afloop liepen we door de heerlijke zwoele avondlucht over de ‘hoge brug’ weer richting ons logeeradres. De zon ging nog eens prachtig onder. Een mooie afsluiting van een lange weekend in het zuiden.
De kunstenaar wil met het beeld ‘verbinding’ voorstellen. De twee verbonden figuren kunnen zowel man als vrouw zijn, oud of jong. Door het water, dat eruit stroomt, krijgt het brons verschillende tinten. Ik vind het prachtig, een fontein met allure. Verderop stond nog zo’n mooi beeld. Ik ben er nog niet achter van wie dit is.
Alles is veelbelovend voor de rest van rode loper, die momenteel wordt aangelegd onder (noord-zuidlijn) en op het Rokin. Eind 2017 moet alles klaar zijn.
Vanaf daar volgden we de LF 21a route tot in Enkhuizen. Een mooie tocht over de dijk van het IJsselmeer, die we af en toe verlieten om door dorpjes te rijden zoals Wijdenes, Oosterleek, Broekerhaven. Enkhuizen blijft toch een prachtige Zuiderzeestad. Nu konden we eens door die mooie straatjes fietsen i.p.v. wandelen. 
Omdat we op de trein moesten wachten, want uiteraard was dat ons vervoermiddel voor de terugweg, gingen we nog even in de Westerkerk kijken, want daar was een tentoonstelling van 
en van de magisch realistische variant.
Dit vond ik ook nog een leuke
IJmuiden blijkt zijn geboorteplaats te zijn. In zijn jeugd heeft hij er gewoond, totdat de familie naar Zweden immigreerde. Daar is hij heel beroemd geworden en natuurlijk was hij in Nederland ook bekend met zijn liedjes. Ik had tenminste de hele tijd dit lied in mijn hoofd, nadat ik het beeld gezien had. 
Dus waren wij er op de afgesproken tijd. Marjo Büsse begon aan acht aandachtige toehoorders te vertellen over de bijzondere geschiedenis van de kapel, die ooit kerk was, 
over de scheve toren die bij de restauratie bewust scheef is gerestaureerd,
over de verdwaalde Duitse grenspaal op Nederlands grondgebied en nog meer. 
Dit alles was de opmaat voordat we naar binnen gingen. Marjo waarschuwde ons, dat we niet moesten schrikken. De muurschilderingen zijn immers niet wat je in een kerk zou verwachten. En…………wauw! Wat is dit prachtig. Op het tongewelf van dit zaalkerkje is het hele scheppingsverhaal geschilderd, vol symbolieken en een grote rijkdom aan motieven. 
Ik had de neiging om op de vloer te gaan liggen en te genieten van alles wat er op het plafond geschilderd was en doorliep in de zijmuren.
Ik heb wat foto’s laten zien, maar ik raad iedereen aan: bekijk deze kapel niet alleen van de buitenkant, maar zorg dat je naar binnen kunt. Hetzij met zo’n rondleiding, of ga naar een concert. De gids geeft in ieder geval een prachtige aanvulling op alles wat je ziet. Ik werd heel blij van alle vrolijke kleuren, hoewel er ook ernstige dingen werden verbeeld. Maar het totaal was zo prachtig! Je blijft kijken!
De kapel is eigendom van het bisdom. Saillant detail: de conservatieve bisschop Gijssen heeft goedkeuring gegeven aan deze schilderingen. In de kunst bleek hij dus zeer progressief!
De workshop werd gegeven door 
Ik vond de titel van dit boek veelbelovende voor mensen zoals ik, in de pensioengerechtigde leeftijd, maar misschien ook al wel daarvoor. De artsen zijn tegenwoordig steeds beter in staat om levens te rekken, maar de mensen leven ongezonder dan ooit. Wil je dynamisch oud worden, dan moet je een gezonde leefstijl erop nahouden. Dat houdt in goed bewegen en gezond eten. Dit boek zet helder uiteen hoe je fit kunt blijven ook ver na je tachtigste. Het zijn helemaal geen erge opzienbarende dingen, maar best haalbaar voor iedereen. Dus i.p.v. dat ouderen het rustiger aan gaan doen en minder bewegen moeten ze juist gaan sporten en een goed eetpatroon hebben. Iedereen van boven de 50 zou dit boek moeten lezen en voor zichzelf eens na gaan, waar nog verbeterpunten te behalen zijn. Want wie wil er nou niet lang en plezierig leven? Ik wel!
Zonder
Gedicht van Iris Le Rütte uit de bundel ‘Ik dicht je bij me”.