Ik heb weer een Cineville abonnement aangeschaft. Daarmee kan ik de komende maanden onbeperkt naar de film. In de donkere dagen, die voor ons liggen lijkt me dat af en toe een mooie ‘escape’. De afgelopen regendagen heb ik de eerste film van dit winterseizoen al bezocht. Het was meteen een goede keus.

De debuutfilm van de Koreaans-Amerikaanse filmmaker Celine Song is deels gebaseerd op eigen ervaringen. Wij maken kennis met de fictieve Nora en Hae Sung die in het Zuid-Korea van de jaren negentig van de vorige eeuw de dikste vrienden zijn. De twee kunnen lezen en schrijven met elkaar en hun ouders stimuleren zelfs verdergaande stappen dan alleen platonische. Hun vriendschap en wellicht ontluikende liefde komt tot een abrupt einde wanneer Na Young met haar zusje en ouders naar Canada emigreert.

De film gaat eigenlijk over de vraag, hoe het leven er had uitgezien als het tweetal elkaar niet uit het oog was verloren. Is een kalverliefde een goede basis voor een volwassen relatie? Zou een hele hechte vriendschap zijn uitgegroeid tot een levenslange liefde? Antwoorden vinden op deze vraag is maar weinigen gegeven. De Koreaanse jeugdvrienden Na Young en Hae Sung die twaalf jaar na hun laatste treffen weer contact krijgen, onderzoeken op een mooie verstilde wijze naar de antwoorden. Beiden hebben of hadden een andere relatie. Hoe bepalend is het lot en verandering van omgeving voor je leven.

Ik vond het een mooi verhaalthema en knap geacteerd. Je wordt meegezogen in de innerlijke wereld van de twee.