Voor de goede verstaander:
Hiermee ben ik de komende dagen bezig. Blogland is even van mij verlost!
Even uit de lucht
12
Ochtelijke ontmoeting 12
De laatste ‘Ochtelijke ontmoeting’ was van maart 2016. Vanaf 2013/2014 had ik regelmatig ’s morgens vroeg, op weg naar mijn werk, een ochtelijke ontmoeting. Sinds mijn pensionering, mis ik mijn werk totaal niet, maar wel de vroege fietstochtjes, inclusief het maken van foto’s op zo’n rit. En natuurlijk kun je altijd zelf vroeg op de fiets stappen, maar dat is er nog niet van gekomen, tot vanmorgen. Ik stond vóór half 7 op. Ik keek uit het raam en zag mistflarden, met een vale zon net boven de horizon. Ik was niet meer te houden!
Het was heerlijk, zowat alleen op de wereld heb ik in de polder foto’s gemaakt. Dit keer was de ontmoeting niet zozeer met een dier (op wat verre koeien na), maar mijn hernieuwde ontmoeting met het prachtige landschap op ‘mijn’ weggetje in het vroege ochtendlicht. 
Voor je het weet heeft de zon de mist alweer laten verdwijnen. Er verandert zoveel , zo snel in de vroege uurtjes, magisch! 
Als je wil weten welke ontmoetingen ik nog meer had in de afgelopen jaren, dan kun je in de kolom hiernaast bij ‘zoeken’ de term ‘ochtelijke ontmoeting’ intypen. Dan kun je ze allemaal achter elkaar lezen.
Terugkeer
De een na de andere vakantieganger komt terug naar de eigen Waterlandse vlaktes.
6 woordverhaal: Machine
Deze week is het thema van de schrijfuitdaging in 6 woorden: Machine. Dit heb ik ervan gemaakt:
en de boer
hij maaide voort 
In de afgelopen periode hebben we op onze fiets- en wandeltochten weer heel wat noeste arbeid op het land gezien. Gelukkig hoeven de agrariërs niet alles meer handmatig te doen om te zorgen dat wij brood op de plank krijgen!
Wil je meer 6 woordverhalen over de Machine lezen klik dan hier.
Pettibon en meer
De hoofdtentoonstelling in het Bonnefanten kon me niet zo bekoren. Het was het totale oeuvre van de Amerikaan Raymond Pettibon. (A Pen of all Work) Hij heeft veel materiaal gemaakt voor platenhoezen, lp’s, flyers. Veel politieke getinte prenten, maar ook andere dingen. Hij was een punk-icoon in de 60er jaren. Op zich kan de man knap tekenen, maar die tekeningen zijn onlosmakend met tekst verbonden. 
Omdat mijn Amerikaans van onvoldoende niveau is, begreep ik vaak de clou niet. En daarbij was er zóóóóveel te lezen. Normaliter hangen er een paar grote werken in de grote zaal. Maar deze keer hing ook hier alles vol met kleinere prenten. Kortom, ik ben afgehaakt, de verzadiging trad op, helaas.
Ik wandelde nog wat door het museum om een indruk te krijgen. Er is een grote diversiteit aan kunst. Er is altijd wel wat leuks te zien. Deze collage geeft een indruk, met werk van o.a. Gilbert de Bontridder en Stenley Donwood. (ook maker van de Cupola)
Dit bezoek koos ik voor de moderne kunst. De volgende keer dat ik er kom ga ik weer eens naar de vaste collectie met oude kunst, veelal kerkelijke kunstuitingen.
De Cupola
De markante koepel van het Bonnefantenmuseum in Maastricht wordt Cupola genoemd. Het werk dat daar momenteel in te zien is, doet die naam eer aan. Stenley Donwood heeft er een zwart-witte muurschildering in gemaakt, helemaal tot de nok toe. Hij wil je het gevoel mee geven wat je ook wel kunt hebben in een kathedraal. Daar blijf je ook omhoog kijken naar soms duizelingwekkende hoogtes. In ligkussens met psychedelische muziek erbij, kon je helemaal in hoger sferen komen. Voor de liefhebbers dan hè.
Een dag vol muziek
In Maastricht is het Orlandofestival bezig. Dat houdt in dat er allerlei concerten worden georganiseerd op diverse plekken in en rondom de stad. Zodoende raakten wij verzeild in de bibliotheek in Centre Céramique en genoten van een lunchconcert door het Malevitsj Pianokwartet. Ze speelden stukken van Mozart en van Oscar van Hemel. Mooi!
In de avond pakten we nog net het laatste van een reeks orgelconcerten mee, want de afgelopen weken werd er ook een orgelfestival georganiseerd. Wij luisterden in de Onze Lieve Vrouwe Basiliek naar het orgelspel van Hans Leenders. Hij speelde naast werk van Scheidemann en Buxtehude ook een serie Bach. Ik ben geen kenner van orgelmuziek, maar ik heb een heerlijk uurtje gehad, omringd met prachtige indringende muziek. 
De entourage van zo’n romaanse basiliek is sfeerverhogend. Daarbij kwam, dat ik al vaak in deze kerk ben geweest, maar nu was er voor het eerst licht aan. Ik kon nu eindelijk al het moois beter bekijken en naderhand wat foto’s maken.
Na afloop liepen we door de heerlijke zwoele avondlucht over de ‘hoge brug’ weer richting ons logeeradres. De zon ging nog eens prachtig onder. Een mooie afsluiting van een lange weekend in het zuiden.
Tegenstelling: bijna – helemaal
Deze week is de opdracht van de fototegenstelling: bijna – helemaal.
Ik moest meteen aan deze foto denken, die ik maakte op deze wandeling. Twee schilders zaten idyllisch in de schaduw van een boom en maakten een aquarel van het prachtige glooiende Limburgse landschap. Ik probeerde het tafereel snel vast te leggen. En waarom ik nou aan deze foto dacht bij deze tegenstelling mogen jullie zelf bedenken.
Aan de reacties zie ik dat ik te vaag ben gebleven. Ik vond dat vage bij de opdracht passen, maar ik zal het verduidelijken. De foto riep bij mij op: bijna een schilderij + schilders die bijna een van Gogh zijn. Maar er is misschien nog meer uit de foto te halen.
Meer tegenstellingen over dit thema vind je hier.
Door Limburgs heuvelland
We wandelden vandaag in het Limburgse heuvelland een rondje met de start in Nyswiller. Via Trintelen, waar we even rustten in de Bernardhoeve, ging het via Baneheide weer terug naar ons beginpunt. Met mijn broer als gids komen we altijd weer op nieuwe landweggetjes te lopen. 
Je bent weg van alles en je hoeft alleen maar te genieten van alle moois dat je om je heen ziet. Het was prachtig weer. Af en toe zelfs een beetje té warm met 24 of 25 graden.
En mijn broer, de natuurkenner, zou mijn broer niet zijn, als we onderweg niet weer gewezen werden op de tijgerspin 
en een zwerm met jonge puttertjes 
Het blijft heerlijk om zowat de hele dag rond te zwerven door het Limburgse heuvelland.
A lazy Sunday Afternoon
Er zijn slechtere plekken om te vertoeven op een zomerse zondagmiddag dan aan de Maas in Maastricht. 
Na de zondagochtend visite bij zuslief en een bezoek aan het Bonnefantenmuseum (later meer hierover) was het inmiddels mooi zonnig geworden. De man wilde graag op TV zien hoe Tom Dumoulin de Binckbank wielerwedstrijd ging winnen. Dat vond ik nou weer zonde van het mooie weer en zodoende belandde ik aan de Maaskant. Heerlijk was het daar en dat vonden heel wat mensen met mij. 
