De hoofdtentoonstelling in het Bonnefanten kon me niet zo bekoren. Het was het totale oeuvre van de Amerikaan Raymond Pettibon. (A Pen of all Work) Hij heeft veel materiaal gemaakt voor platenhoezen, lp’s, flyers. Veel politieke getinte prenten, maar ook andere dingen. Hij was een punk-icoon in de 60er jaren. Op zich kan de man knap tekenen, maar die tekeningen zijn onlosmakend met tekst verbonden. 
Omdat mijn Amerikaans van onvoldoende niveau is, begreep ik vaak de clou niet. En daarbij was er zóóóóveel te lezen. Normaliter hangen er een paar grote werken in de grote zaal. Maar deze keer hing ook hier alles vol met kleinere prenten. Kortom, ik ben afgehaakt, de verzadiging trad op, helaas.
Ik wandelde nog wat door het museum om een indruk te krijgen. Er is een grote diversiteit aan kunst. Er is altijd wel wat leuks te zien. Deze collage geeft een indruk, met werk van o.a. Gilbert de Bontridder en Stenley Donwood. (ook maker van de Cupola)
Dit bezoek koos ik voor de moderne kunst. De volgende keer dat ik er kom ga ik weer eens naar de vaste collectie met oude kunst, veelal kerkelijke kunstuitingen.
Pettibon en meer
2
De markante koepel van het Bonnefantenmuseum in Maastricht wordt Cupola genoemd. Het werk dat daar momenteel in te zien is, doet die naam eer aan. Stenley Donwood heeft er een zwart-witte muurschildering in gemaakt, helemaal tot de nok toe. Hij wil je het gevoel mee geven wat je ook wel kunt hebben in een kathedraal. Daar blijf je ook omhoog kijken naar soms duizelingwekkende hoogtes. In ligkussens met psychedelische muziek erbij, kon je helemaal in hoger sferen komen. Voor de liefhebbers dan hè.
In de avond pakten we nog net het laatste van een reeks orgelconcerten mee, want de afgelopen weken werd er ook een orgelfestival georganiseerd. Wij luisterden in de Onze Lieve Vrouwe Basiliek naar het orgelspel van Hans Leenders. Hij speelde naast werk van Scheidemann en Buxtehude ook een serie Bach. Ik ben geen kenner van orgelmuziek, maar ik heb een heerlijk uurtje gehad, omringd met prachtige indringende muziek. 
De entourage van zo’n romaanse basiliek is sfeerverhogend. Daarbij kwam, dat ik al vaak in deze kerk ben geweest, maar nu was er voor het eerst licht aan. Ik kon nu eindelijk al het moois beter bekijken en naderhand wat foto’s maken.
Na afloop liepen we door de heerlijke zwoele avondlucht over de ‘hoge brug’ weer richting ons logeeradres. De zon ging nog eens prachtig onder. Een mooie afsluiting van een lange weekend in het zuiden.
Meer tegenstellingen over dit thema vind je 
Je bent weg van alles en je hoeft alleen maar te genieten van alle moois dat je om je heen ziet. Het was prachtig weer. Af en toe zelfs een beetje té warm met 24 of 25 graden.
En mijn broer, de natuurkenner, zou mijn broer niet zijn, als we onderweg niet weer gewezen werden op de tijgerspin 
en een zwerm met jonge puttertjes 
Het blijft heerlijk om zowat de hele dag rond te zwerven door het Limburgse heuvelland.
Na de zondagochtend visite bij zuslief en een bezoek aan het Bonnefantenmuseum (later meer hierover) was het inmiddels mooi zonnig geworden. De man wilde graag op TV zien hoe Tom Dumoulin de Binckbank wielerwedstrijd ging winnen. Dat vond ik nou weer zonde van het mooie weer en zodoende belandde ik aan de Maaskant. Heerlijk was het daar en dat vonden heel wat mensen met mij. 
Het was heel kleinschalig opgezet en gezellig druk. Het Zuiderzeestadje profileert zichzelf met de visserij. Daarmee is de stad ooit tot bloei gekomen. Nu kon je allerlei oude beroepen zien die zijdelings iets te maken hebben met vroegere tijden. Zo zag je het geijkte klompen maken, netten boeten, kantklossen enzovoort. Er werd paling gerookt en overal kreeg je lekkere vishapjes aangeboden om te proeven. Een koor zong gezellige zeemansliederen. Traditioneel van opzet, maar de oude omgeving van de Monnickendamse haven is een leuke entourage, die mensen blijft trekken in vakantietijd. De terrassen zaten tenminste goed vol en het levert ook nog leuke plaatjes op. 
Door mijn onbekendheid met de ins en outs van andere kerkgenootschappen was ik stomverbaasd dat ik bij de ingang naar de Protestante begraafplaats in ons dorp deze engelen als poortwachters zag zitten. Ik zag ook, dat ze er niet altijd gezeten hebben, Er was altijd alleen een stalen ornament bovenop de pijlers waar het hek aan vastzit.
Op deze manier kan ik het journaal wel overslaan. Ik word alleen maar afgeleid van het nieuws. Ben ik de enige, die zich een kleuter voelt?