Het was grappig te ervaren, dat ik eind januari in de bioscoop naar een echte kerstfilm zat te kijken. Regisseur Payne laat drie verloren zielen steeds wat dichter naar elkaar toe groeien, waarna ze, bepakt met wat levenslessen, weer hun eigen weg gaan. Typische ingrediënten voor een kerstfilm. Ik ben ervan overtuigd, dat we deze film in de kersttijd terug zullen zien, hoewel ik, ook buiten de feestdagen, evengoed van deze tragikomische klassieker heb genoten.

Plot: De leraar Paul Hunham wordt in het jaar 1970 door zijn studenten, noch zijn collega’s graag gezien. Zijn verwaandheid en starheid zitten hem in de weg. Daar hij geen familie of vrienden heeft om mee de kerstperiode te vieren, blijft hij op school achter om de studenten die in een soortgelijke situatie zitten, op te vangen. Wie in zo’n parket zit is de vijftienjarige druktemaker, maar goede student Angus. Ook de chef-kok Mary verblijft op de campus. Zij heeft net haar zoon moeten afgeven tijdens de Vietnamoorlog. Dit alles speelt zich af in het Massachusetts van 1970,

Het was een heerlijke film, die ontroert, verwarmt en vol humor zit.