Dat is de titel van een foto-tentoonstelling in Foam met foto’s, die binnenkwamen bij mij. En dat had te maken met de beelden uit de oorlog, genomen op bekende plekken en straten in Amsterdam. Dan realiseer je je eens te meer, dat we onze vrijheid moeten koesteren.

Een groep, ook amateurfotografen had gedurende de oorlog, maar met name de laatste jaren ervan steeds stiekem gefotografeerd met als doel om de foto’s door te sluizen naar de regering in Engeland. Veel fotorolletjes zijn pas later ontwikkeld. Het was best een daad van verzet om foto’s te durven maken. Je krijgt door hun foto’s een goed beeld van het dagelijkse bestaan in oorlogstijd. Beelden genomen vanuit hun eigen huizen,

of vanuit portieken, zelfs vanuit de fietstas,

het moest in ieder geval stiekem.

Er waren beelden van verzetswerk, zoals het vervalsen van persoonsbewijzen, baby als dekmantel voor vervoer van wapens onderin de kinderwagen, onderduikers die plannen smeden, nepverpleegster, die zo gemakkelijk dingen kon doorgeven.

De hongerwinter was een heftig onderwerp.

Een paardentaxi en fietsen om een lampje te laten branden waren oplossingen voor het gemis aan electriciteit.

Na de oorlog hebben de fotografen zichzelf verzameld onder de naam ‘de Ondergedoken Camera’. Bekende namen zijn o.a. Cas Oorthuys, Emmy Andriesse, Charles Breijer, Kryn Taconis en Ad Windig.