Vlak bij de Walter Süskindbrug over de Amstel ligt het H’Artmuseum. Die brug kan ik niet zien zonder aan de oorlog te denken. Süskind was namelijk een handelaar van Duitse afkomst en verzetsheld, die kans zag om ongeveer 600 kinderen uit de Hollandse Schouwburg te laten ontsnappen aan de dood in de gaskamers.

Wij gingen dus het H’Artmuseum bezoeken in het gebouw van voormalig museum de Hermitage.

De binnenplaats is al een feest om te beginnen, zelfs op een sombere dag.

In dit prachtige gebouw zijn drie tentoonstellingen te bekijken. Wij kozen om te beginnen voor Constantin Brancusi, een Roemeens beeldhouwer (1876-1957), die op zijn 28e naar Parijs vertrok. Al snel werd hij opgemerkt door August Rodin, de wereldberoemde beeldhouwer. Als zijn assistent leerde hij het vak van beeldhouwer nóg beter. Al snel kreeg hij de behoefte om zijn eigen ideeën na te gaan jagen. Rodin werkte met klei, als start van een beeld. Brancusi wilde liever meteen vanuit een groot brok van het materiaal beginnen om de beeltenis te hakken. Er zijn nog wel een paar werken bekend, die vanuit klei zijn opgetrokken, zoals die waar Barones Renée Frachon voor poseerde. Je ziet hier een serie die vanuit het realistische hoofd van klei geleidelijk naar een abstracte vorm gaat met steeds het hoofd van dezelfde barones als leidraad. Het tweede beeld in de serie is al meteen uit steen gehakt.

Brancusi zoekt naar een universeel hoofd, teruggebracht tot de essentie. Bij het eerste beeld zie je de invloed van Rodin nog, die ook wel beelden half in het ruwe marmer liet zitten. Maar de andere twee zijn uit verschillende materialen, maar al een stuk abstracter.

Het toppunt van abstractie was wel dit hoofd van een model met knot. Zijn beelden waren zijn muzes, hij gaf ze allemaal een vrouwennaam.

Na het hakwerk volgt weer een enorme arbeidsintensieve manier van werken, want dan moet er geschuurd en gepolijst worden tot er een glad en stilistisch verantwoord werkstuk voor je staat.

Ook paste hij het komen tot de essentie toe op dieren: vogel, schildpad, zeehond en haan.

Ook heeft hij zich met architectuur bezig gehouden. Een toren gemaakt van een heel eenvoudige vorm, maar steeds herhaald. Dit kunstwerk heet ‘De kolom zonder einde’. Hij maakte verschillende versies in hoogte verschillend. De hoogste is 30 meter en staat in Roemenië.

Nog even een paar andere sokkels die Brancusi maakte.

‘De kus’ stond ook op een sokkel en de abstractere vorm ervan ook. Deze vond ik de allermooiste. Hetzelfde onderwerp als de beroemdste kus, gemaakt door zijn leermeester Rodin, maar totaal anders uitgevoerd.

De stilistische beeltenissen zijn ook verwerkt tot een poort/triomfboog, door steeds de vormen te stapelen en te herhalen. ‘De poort van de kus en de tafel van stilte’ is een monument van Târgu in Roemenië. Het is een eerbetoon aan alle Roemeense soldaten, die zijn gesneuveld in de Eerste Wereldoorlog.

Alles bij elkaar vond ik dit een prachtige tentoonstelling, echt de moeite waard.