Dit keer koos ik voor een film, die vier sterren kreeg in de beoordeling. Dat zegt niet altijd alles, maar nu was ik erg onder de indruk van de geloofwaardige monoloog die de hoofdpersoon in de film afstak. Het ging om een scheiding en het eventueel toekennen van de kinderen aan de vader. Bij de moeder leek alles tegen te zitten, alles leek in haar nadeel te werken wat betreft haar kinderen, die haar dreigde ontnomen te worden. Ze streed voor wat ze waard was, maar dacht dat ze niet geloofd werd. Er zullen heel wat mensen in zo’n moeilijke situatie zitten, ik heb met ze te doen. En dat alles in de Franse taal. Wat zou ik die toch graag spreken.

Samenvatting: Het is een beklemmend drama over Alice die in de rechtbank voor haar kinderen vecht. Ze weet wat er op het spel staat, er is geen ruimte voor fouten. De enige goede uitkomst is volledig gezag over haar kinderen. Lukt het haar om zichzelf en haar kinderen gehoord te krijgen tijdens een zitting waar alles wat ze zegt in twijfel getrokken wordt?

Dit Belgische rechtbankdrama is geregistreerd door de debuterende regisseurs Arnaud Dufeys en Charlotte Devillers.