Toeristische attracties dicht bij huis worden door ons zelden of nooit bezocht. Zo was ik nog nooit in Monnickendam bij de jaarlijkse visserijdagen. Vandaag zocht ik een fietsdoel en ben ik even gaan kijken. Het was heel kleinschalig opgezet en gezellig druk. Het Zuiderzeestadje profileert zichzelf met de visserij. Daarmee is de stad ooit tot bloei gekomen. Nu kon je allerlei oude beroepen zien die zijdelings iets te maken hebben met vroegere tijden. Zo zag je het geijkte klompen maken, netten boeten, kantklossen enzovoort. Er werd paling gerookt en overal kreeg je lekkere vishapjes aangeboden om te proeven. Een koor zong gezellige zeemansliederen. Traditioneel van opzet, maar de oude omgeving van de Monnickendamse haven is een leuke entourage, die mensen blijft trekken in vakantietijd. De terrassen zaten tenminste goed vol en het levert ook nog leuke plaatjes op.

Ik weet niet of meer mensen er last van hebben, maar ik stoor me de laatste tijd enorm aan de presentatie van het journaal. Eerst is daar dat geloop op naaldhakken, dat voor veel onrust en afleiding zorgt, bij mij althans.  De nieuwslezer(essen)s doen net of we kleuters zijn. Ze denken, geloof ik, dat als ze de boel niet beklemtonen, de boodschap niet over komt. Ik dacht altijd dat het journaal het nieuws neutraal moet brengen, onpartijdig. Dat is ver te zoeken. Ze trekken zware gezichten of ze gaan een ander stemgeluid aannemen. Ook gaan ze vaak teveel in op details, om het ons nóg duidelijker uit te leggen. Maar tot overmaat van ramp zijn er de vele interviews met mensen op straat, alsof dat de deskundigen zijn.Op deze manier kan ik het journaal wel overslaan. Ik word alleen maar afgeleid van het nieuws. Ben ik de enige, die zich een kleuter voelt?

De fotouitdaging / tegenstelling heeft deze week als thema: groot – klein.

Toevallig was er een mini-rupsje op mijn schoot gekropen. Ik schat dat het 1 mm dik en zo’n 15 mm lang was. Een uitgelezen object om de macrolens uit te proberen. Dan zie je dingen die je met het blote oog bijna niet kunt waarnemen.

Met een jaarkaart van de  Hortus kun je makkelijk voor even die mooie tuin binnenlopen. Het is er heerlijk, een oase van rust midden in alle stadsdrukte. Ik ging even wat oefenen met fotograferen. De vlinders  in de vlinderkas werden mijn onderwerp. Hier laat ik even de best-gelukte foto’s zien.

Ik was nog nooit bij de Canal Pride geweest, maar als je schoonzoon meevaart op één van de boten, moet je toch even gaan kijken. En ik heb genoten! Genoten van de gemoedelijke sfeer, die er hing, het fijne publiek, de blije trotse mensen op de boten. Ja, ze mogen er zijn en helemaal vandaag! Ik ben trots op mijn schoonzoon, die blijkt prachtig te kunnen dansen, trots op Amsterdam, dat de geweldige entourage levert voor dit festijn. Wat een prachtig feest!!

De stad is al de hele week in de ban van de Amsterdam Pride. Overal zie je tekens, versieringen om de Pride aan te kondigen. Er zijn allerlei activiteiten georganiseerd om homosexualiteit onder de aandacht te brengen, ook op TV. In ons tolerante Nederland is dat nog steeds nodig, gezien de soms nare voorvallen die mensen met een andere geaardheid mee maken. Morgen vindt als sluitstuk van de festiviteiten de Canal Parade plaats. Er zullen zo’n 80 boten door de Amsterdamse grachten varen. Mooi dat het mag en kan.Deze fotocollage maakte ik van dingen die ik zag op een klein wandelingetje door de hoofdstad.

Ik vond het een mooi gezegde: illusie van symmetrie. Ik vraag me af, of ze er dit mee bedoelen. Ik vind van wel, eigenlijk.Deze zebra’s zag ik vorige week in Artis staan.

Deze week is het thema van de schrijfuitdaging voor het zeswoordverhaal met beeld: SCHADUW. Dit is mijn verhaal geworden.

Hij komt

en gaat,

altijd,

ongevraagd

Hier vind je nog meer ‘Schaduwverhalen”.