Dit uithangbord van een smid en zijn aambeeld trok mijn aandacht in Amsterdam. Er was geen smederij te bekennen, maar een rondje googlen leerde, dat er op dit adres aan de Weteringschans tot 2013 een siersmederij gevestigd was. Het uithangbord was zeker te mooi om weg te halen?
Het maken van lange wandelingen staat even op een laag pitje. Knieproblemen en het weer zijn er debet aan. Het is dan ook al een tijd geleden, dat ik mijn verzameling uithangborden heb aangevuld. Maar op korte wandelingen, dichtbij huis kom je ze ook tegen. Dus vandaag plaats ik het uithangbord, dat je bij ons aan het einde van het dorp ziet hangen. 
Het is een boerderij, waar de boer en de boerin naast hun boerenwerkzaamheden beiden heel actief zijn met het onder de aandacht brengen van het belang van boerenbedrijven. Ze doen mee met schoolprojecten en open dagen. Ze hebben ook nog een schuur, die je kunt afhuren en de boerin ontplooit daar zelf ook allerlei activiteiten. Kortom er daar van alles te halen voor de liefhebber. Kijk hier. Eerder schreef ik er al eens over, dat lees je hier.
Lopend langs de Herengracht in Amsterdam valt mijn oog op het uithangbord van deze koe. Mijn verzameling kan weer worden uitgebreid!
Het blijkt het Cow-museum te zijn. Ik wist niet van het bestaan, maar ik heb me staan te vergapen aan de etalage aan de diversiteit van de beschilderde of grappig gemodelleerde koeien. Soms mini-uitvoeringen van de beesten die wel als standbeelden in tuinen of anderszins staan. 
Het komt niet vaak voor dat ik een uithangbord plaats, van een etablissement, waar ik ook binnen ben geweest, maar dat is nu wel het geval. 
We waren zelfs twee keer bij Moeke. Als afsluiting van deze wandeling en als startpunt van deze etappe van het Marskramer pad. Het was dan ook een oergezellig bruin café met heerlijke cappuccino, vlakbij het NS station van Hollandsche Rading!
Op de Amsterdamse Zeedijk viel mijn oog op dit uithangbord. Het donkerbruine café dat eraan vast zit, draagt onmiskenbaar de naam ‘De roode laars’. 
Thuisgekomen, ging ik even googelen. Zo kwam ik te weten, dat dit vroeger het café is geweest van de oma van Kees van Beijnum. Zijn beroemde boek ‘Dichter op de Zeedijk’ speelde in dit café. Hier een stukje uit het artikel ‘ Het Amsterdam van Kees van Beijnum’ over het café:
Hij begint aan Dichter op de Zeedijk. De hoofdpersoon, Contstant Wegman, groeit op in De Rode Laars op de Zeedijk. Het is een hotel-café met twijfelachtige reputatie, dat door zijn grootmoeder met ijzeren hand wordt gerund. Hij brengt het grootste deel van zijn jeugd door onder het biljart, waar hij de vaste klanten nauwlettend in de gaten houdt. Een illuster gezelschap buurtbewoners passeert de revue. Drietje, die zijn bouwvakkerspet al jaren niet meer van zijn hoofd heeft gehaald en voor elke zin die hij zegt eerst een kleretyfus of pleurisnogantoe ten gehore brengt. Of Dikke Vera, die twee krukken nodig heeft aan de bar en af en toe met een man naar boven verdwijnt. En niet te vergeten Smeuling, een dwerg die in de Oudezijds Armsteeg een verhuurbedrijf in bakfietsen bestiert en steevast aan de bar in slaap valt. Maar boven alles observeert Constant zijn drank- en goklustige grootmoeder, die onder het dobbelen met één oog in de gaten houdt of de barjuffrouw geen bier uit de tap laat lekken en met het andere oog hoeveel klandizie er bij de concurrentie naar binnen gaat.
Hollandser kan haast niet. Dit uithang-ornament zag ik hangen in Woubrugge. Dat was onze stopplaats tijdens onze 3 daagse tocht over het Marskramerpad.
Als we een overnachting doen, tijdens onze wandelingen, doen we dat meestal bij adressen die zijn aangesloten bij ‘Vrienden op de fiets’. Je hebt dan een vrij goedkope slaapplek met ontbijt. Het is meestal bij particulieren, die ruimte over hebben. Er is een grote diversiteit aan adressen, de een is kwalitatief veel beter dan de ander, maar als je niet al te duur uit wilt zijn, neem je dat op de koop toe. Deze keer hadden we de eerste overnachting een kamer met dakterras boven een schuur en de tweede nacht sliepen we in een tuinhuis. 
Vooral het eerste adres was zoveel meer dan alleen een kamer. We voelden ons de koning te rijk met het balkon, maar we mochten ook gebruik maken van de tuin aan het water. We konden daar zwemmen als we wilden. We troffen het ook dat het een prachtige avond was, waardoor we alle vogelgeluiden vanaf het meer als achtergrondmuziek meekregen. Een heerlijke plek! 
Chateau Neercanne, vlak bij de Belgische grens (Canne) en bij Maastricht heeft een uithangbord. Je vraagt je af voor wie dat bord is, want dat kasteel is van zichzelf al een blikvanger. Het bord valt dan ook niet op. Het hangt aan de binnenkant van de poort. Het steekt niet uit, maar het loopt parallel met de gebouwen erachter. Waarschijnlijk omdat ik uithangborden verzamel, viel mijn oog er toch op.
Ook op reis moet men slapen
Dit uithangbord zag ik in Valkenburg. Het hoort bij B&B Villa Warempel en past mooi in mijn verzameling van uithangborden op deze blog.
Nu lees ik vandaag dat de nieuwe uitdaging voor het 6 woordverhaal van deze week als onderwerp ‘Slaap’ heeft. Een combinatie van uithangbord en uitdaging is nu dus onvermijdelijk. Hier vind je nog meer 6 woordverhalen.
In Bremen kom je door de hele stad items tegen, die iets met sprookjes te maken hebben. De Bremer Stadmuzikanten zijn dus niet alleen. Zo zag ik in stadsdeel Schnoor dit uithangbord:
Kan weer bij mijn verzameling.
