Eigenlijk kon je het een zussendag noemen, want ik had met mijn zus afgesproken in Amersfoort. Na een sombere mistige ochtend brak de zon door. Het lenteweer bracht veel mensen naar buiten. De terrassen waren overvol. Iedereen genoot van dat weldadige zonnetje. Wij dus ook. Uiteraard wandelden we ook door het prachtige Amersfoort.

Zoals wij genoten van Amersfoort zo zijn er veel steden, die als inspiratiebron dienen voor kunstenaars. In museum Flehite zagen we hoe dat geleid heeft tot het maken van prachtig werk in de tentoonstelling Stadsbeelden.

Stefan Bleekrode maakte met zijn pentekeningen veel indruk op ons.

Van een andere orde, maar leuk om te zien, was de verlaten galerijflat van Frank Halmans. Het was een mooie tentoonstelling met een grote diversiteit aan benadering van een stad.

Galerie De Ploegh bouwde voort op het thema steden, maar ging het meer om imaginaire oorden. Deze tentoonstelling heet dan ook (on)zichtbare steden.

De middag vloog voorbij. Al lopend, kijkend, kletsend viel de avond. En het avondprogramma was de èchte aanleiding om naar Amersfoort te komen. Daarover morgen meer.