Ongeveer een maand geleden was ik naar een bijeenkomst ‘Boeken bij Betje‘ in de Middenbeemster. Daar kwam Oek de Jong vertellen over zijn werk. Hij werd geïnterviewd door Alexander Reeuwijk. Er werd erg ingezoomd op het schrijfproces van Oek. Heel interessant hoe zijn aanpak is bij het maken van een boek. Hij verzamelt gebeurtenissen, feitjes en wat al niet meer, vaak op post-its op zijn grote werktafel geplakt. Als hij dan een maal de grote lijn van een boek heeft, past hij veel van zijn gevonden verzameling in zijn werk in. Bij het lezen van zijn laatste boek Zwarte schuur meende ik af en toe zijn aanpak te herkennen in het boek.

Ik vond het een mooi boek. Ik werd meegezogen in het leven van Maris de kunstschilder uit Zeeland, die op zijn 14e een traumatische ervaring had met een buurmeisje. Het boek gaat er eigenlijk over, hoe zijn hele verdere leven beïnvloed is door die gebeurtenis.

Samenvatting van bol.com: Zwarte schuur van Oek de Jong is een roman over leven met trauma en de verwerking ervan, over de vrouwen die Maris in de loop der jaren confronteren met zichzelf en over de kracht van een grote liefde.
Op zijn negenenvijftigste heeft schilder Maris Coppoolse een overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. De internationale pers schrijft erover, het publiek stroomt toe. Maris staat op het toppunt van zijn roem. In de coverstory van een weekblad wordt de bron van zijn obsessieve werk blootgelegd: een misdaad die hij op zijn veertiende beging. Niemand in zijn omgeving is hiervan op de hoogte. Zijn vrienden en bekenden zijn geschokt. Alles begon in een zwart geteerde schuur op een eiland.