Om eens even een ander wandelgebied te hebben, gingen we iets verder van huis en namen daarvoor de auto. Oudendijk zegt het al in de naamstelling. Het dorpje ligt als een lang lint aan een (oude) dijk. Deze dijk is nodig om een polder te omkaderen en droge voeten te houden. De dijk loopt tussen twee polders de Beetskoog en Beschoot. Eerst ging het naar de Hervormde kerk.

Bij eetcafé ‘Les deux ponts’ staken we de brug over. Het café ligt op een spitsing van twee waterwegen, dus zijn er ook twee bruggen., vandaar de naam.

Helaas geen opsteekadres, dit keer en we liepen verder langs de dijk van de Beemsterpolder. Er scheen zowaar een zonnetje, waardoor de rijen bomen in de polder toch net iets meer eruit springen.

De weg ging over in een grasdijk.

Onderweg nog een valkje gespot aan de overkant van het water.

Uiteindelijk werd de grasdijk weer asfalt en kwamen we langs het voormalige polderhuis een monumentaal pand, dat je ver in de omtrek ziet liggen. Dat is ook logisch want dit neoclassistisch 19e eeuws gebouw heeft een afgeplat dak. Hiervandaan had men zicht op de poldermolens (verdwenen rond 1890) Het huis diende als vergaderruimte en was tevens de woning van de hoofdopzichter van het Waterschap.

Een gietijzeren steektrap (1880) tegen de dijk leidt naar het polderhuis.

Er naast staat een dienstwoning met een werkplaats en houten timmerschuur die dienst deed als reparatiewerkplaats voor de poldermolens. Helaas raakt het hier erg in verval.

De laatste bocht nog even en toen staken we de Beemsterringvaart over.

Aan de andere kant wandelden we verder, dit keer door het lintdorp Beets, dat ook weer op een dijk ligt.

Hier functioneert de kerk voor allerlei andere doelen dan de religie. Helaas kon ik met het maken van de foto niet wachten totdat de bakker klaar was met het bedienen van zijn klanten.

Deze ronde-wandeling is leuk, maar heeft één nadeel. Om terug bij de auto te komen kun je niet om de ventweg heen die langs de autoweg loopt. Helaas, je kunt niet alles hebben.