We wandelden vandaag in het Limburgse heuvelland een rondje met de start in Nyswiller. Via Trintelen, waar we even rustten in de Bernardhoeve, ging het via Baneheide weer terug naar ons beginpunt. Met mijn broer als gids komen we altijd weer op nieuwe landweggetjes te lopen. 
Je bent weg van alles en je hoeft alleen maar te genieten van alle moois dat je om je heen ziet. Het was prachtig weer. Af en toe zelfs een beetje té warm met 24 of 25 graden.
En mijn broer, de natuurkenner, zou mijn broer niet zijn, als we onderweg niet weer gewezen werden op de tijgerspin 
en een zwerm met jonge puttertjes 
Het blijft heerlijk om zowat de hele dag rond te zwerven door het Limburgse heuvelland.
Door Limburgs heuvelland
6
Daar hadden we de wind in de rug en met de zon erbij heb je op een dijk toch de mooiste vergezichten over het land. 
We genoten van de ruimte, de kleurtinten groen, alles wat er op het land en het water te zien was. 
En deze buizerd liet zich ook nog eens op de foto zetten!
Deze wandeling door Waterland is een gedeelte van 
Zicht op Broek in Waterland met de polder de Badkuip ervoor.
Vanaf daar volgden we de LF 21a route tot in Enkhuizen. Een mooie tocht over de dijk van het IJsselmeer, die we af en toe verlieten om door dorpjes te rijden zoals Wijdenes, Oosterleek, Broekerhaven. Enkhuizen blijft toch een prachtige Zuiderzeestad. Nu konden we eens door die mooie straatjes fietsen i.p.v. wandelen. 
Omdat we op de trein moesten wachten, want uiteraard was dat ons vervoermiddel voor de terugweg, gingen we nog even in de Westerkerk kijken, want daar was een tentoonstelling van 
en van de magisch realistische variant.
Dit vond ik ook nog een leuke
Vanaf IJmuiden liepen we ongeveer 15 kilometer naar Zandvoort. Vandaar weer met de trein naar huis. 
Via de Ankeveense plassen,’ s Graveland en het Corversbos konden we uitrusten bij onze familie in Hilversum. 
Het tweede doel was om eens ervaring op te doen met de fiets mee in de trein. Dat werd onze terugreis: fietskaartje kopen, met fiets door poortjes, met fiets in de lift, fiets in de trein zetten. Het bleek een fluitje van een cent te zijn, maar je moet het gewoon een keer gedaan hebben. Het leuke is, dat je op deze manier je fietsgebied aardig kunt vergroten. Ik heb een hekel aan rondjes fietsen en eigenlijk doe je dat altijd, als je in je eigen omgeving fietst. Op deze manier heb ik veel meer het gevoel een afstand afgelegd te hebben, dan bij een rondrit.
En daar zijn ze dan eindelijk, 150 koeien …….. Zij hebben de tijd, wij toevallig ook. Mooie oefening in onthaasten.
Na de polder de Wijdewormer is Zaandam aan de beurt. De Zaan met zijn industrie en de oude arbeiderswijken. Ik ontdekte, dat de gevel van de oude huishoudschool ‘Sint Jozef’, versierd is met Art Deco. 44 jaar geleden kreeg ik met mijn eerste basisschool-klasje onderdak in dit gebouw.
En wat ligt Zaandam dicht bij Amsterdam. Voordat we het wisten fietsten we langs het IJ met alle industriële activiteiten die de haven met zich meebrengt. 
Interessant is daar, de creatieve invulling van de kale niemands landjes. Leuke alternatieve terrassen zijn overal verrezen. 
Zomerse festivalterreinen kleuren de oevers, Noorderlicht en Festivals of Fools.
Wij fietsten verder, de stad weer uit, naar ons landelijke dorpje, toch zo dichtbij.
De prachtige tuinen maken het dorpsaanzicht deze tijd van het jaar nog aantrekkelijker.
De ene deur is daar nog mooier dan de andere, dus die moesten ook even op de foto. 
Tot slot nog twee deuren van ‘Het Beroemde Huis’.
We liepen door een oprijlaan naar kasteel Lemiers.(G’n hoes) Het is niet te bezichtigen en er was maar een glimp van te zien.
Het dorpje oud-Lemiers is een straatje met prachtige oude huizen
en een kapel, waarover morgen meer.
Over een bruggetje loop je het Duitse Lemiers in.
Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar, maar dit zijn onmiskenbaar Duitse huizen. 
Het is een boeiend stukje land daar en ik ben blij dat ik door Rob op het idee gebracht ben om erheen te gaan.
Na een flink tijdje steeds maar klimmen, kon de daling ingezet worden naar de Geul. Net als gisteren in België ben je je hier ook erg bewust van het feit dat de ondergrond veelal uit mergel bestaat. De 
Het wandelpad langs de Geulle is altijd even prachtig, de kabbelende rivier aan de ene kant en aan de andere kant de mergelwanden.
Als je dan in Valkenburg komt, zie je dat die stad veel toeristische activiteiten kan ontplooien vanwege de mergel. Zo liepen we langs grotten, die ingericht zijn als de Romeinse katakomben. Het is een 
Zo zijn er in Valkenburg nog talloze grotten met allemaal andere thema’s. Verder heeft deze stad een heel bijzondere uitstraling omdat er veel gebouwd is van mergel, zoals kerken, stadsmuren, de oude ruïne en nog veel meer. Ik heb er geen foto’s van, alleen maar van een enkel huis om een indruk te geven. 
