Ik hou gewoon op straat een klein busje aan. Ik hoef er niet voor naar een halte, maar kan zo instappen. Deze buurtbus rijdt dwars door Waterland over kleine weggetjes tussen Purmerend en Uitdam. Hij heeft precies dezelfde voorzieningen, als de grote bussen van EBS, zoals OV chipkaart en dient voor de ontsluiting van Oost-Waterland. De chauffeurs zijn allemaal vrijwilligers. Vaak zie je ze leeg voorbij rijden. Alleen door scholieren, die in Monnickendam naar school gaan worden de 8 beschikbare plaatsen wel eens tegelijk ingenomen. De chauffeur was dus blij dat ik instapte. Dat veranderde voor hem weer eens eventjes, nu de meeste scholieren nog op de fiets naar school gaan. Ik reed mee tot vlak bij Monnickendam. Met de wind in de rug en de zon in mijn gezicht kon ik toen heerlijk terugwandelen, door het buurtschap Overleek, naar ons dorp. Zo heb je weer eens een andere wandeling dan als je start van huis uit. Een foto-impressie:

Dochterlief en ik wilden vandaag wel eens zien hoe herfstig het bos al is. Hier thuis is er weinig bos. Om een goed beeld te krijgen gingen we met de trein naar Bussum- Zuid. Van daaruit maakten we een NS-wandeling:  een rondje langs Gooise Lusthoven’.  De wegwijzering is deels aangegeven met bordjes van NS-wandeling en een gedeelte moet je het hebben van het goed lezen van de routebeschrijving. Het viel nog niet mee om de goede route te vinden met al die bospaadjes. De formuleringen waren af en toe bar slecht. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we ook een stuk probeerden af te snijden. Toen moesten we zonder tekst, alleen met het kaartje zoeken waar we de route weer konden oppakken. Afijn, we zijn weer bij het station teruggekomen, maar wel een goed uurtje later dan in de bedoeling was.

Al met al een heerlijke middag in het bos. Gezellig bijgepraat met de dochter en ondanks het dwalen, toch trots dat we zo goed kaart konden lezen en ons konden oriënteren. Met name ikzelf laat de weg meestal voor me uitzoeken. Zelf doen is zeker zo leuk. De tocht voorde door het Goois natuurreservaat ‘Franse Kamp’,  over landgoed Spanderswoud en Bantam Bantam. We zagen buitenplaatsen liggen zoals Schaep en Burgh met het theehuis ”t Capitool’. (bekend van radio en tv) en landhuis Boekesteyn. In het dorpje ‘s-Gravenland staken we even op. Dit was het verste punt voor ons vandaag. Kortom een gevarieerde wandeling van 12 kilometer, waar we hier en daar wel al een lichte herfsttooi zagen, maar ook nog veel groen.

Vanmiddag maakten vriend R en ik een wandeling rondom natuurgebied Kleimeer en Geestmerambacht ten noorden van Alkmaar.  Het Kleimeer is niet toegankelijk voor publiek. Je kunt er alleen omheen lopen.Het is er nog best uitgestrekt. Het Geestmerambacht is een meer waar je omheen kunt wandelen over gras- en dijkpaden en stukjes bos. Je vindt er orchideeënweides. (uiteraard in een ander seizoen) Het is er heerlijk rustig, maar in de toekomst wil men er een toeristische trekpleister van maken. Gevreesd wordt, dat het uit is met de rust en dat er bepaalde vrij zeldzame dier- en vogelsoorten zullen verdwijnen.We genoten van alle kleurenpracht die de herfst ons nog te bieden heeft.. Deze krekel (of sprinkhaan) kwam bij ons in het zonnetje zitten.Ondertussen zijn we weer helemaal bijgepraat over wat ons al zo beziggehouden heeft de afgelopen periode. We hadden een heerlijke middag. Goed begin van het weekend.

Toen de weervrouw aankondigde, dat het de laatste echte zomerdag zou worden, besloten wij een strand/duinwandeling te gaan maken. We waren nog niet echt aan zee geweest van de zomer. Vandaag was een uitgelezen dag met zuidenwind en 25 graden. We liepen eerst vanaf parkeerplaats de Fransman door de duinen naar Bergen aan zee. De bloeiende hei heeft zijn mooiste tijd gehad.

We gingen over het strand verder naar Schoorl aan zee.  Het was nog vrij vroeg, maar er waren al genoeg zonaanbidders.

 Omdat je nergens beter kon zijn, liepen we deze keer ook weer terug over het strand. Het werd al heiiger en er kwam wat zeemist opzetten. Het gaf een speciale sfeer aan alles. Terug in Bergen  zagen we dat het inmiddels giga druk was geworden. De laatste vakantieweek voor scholieren en het prachtige weer bracht meer mensen op een idee. Wij waren blij dat we bijtijds aan onze wandeling waren begonnen. Het was weer eens heerlijk om een echte stranddag mee te maken.

Helaas sliepen we de laatste nacht slecht vanwege muggen en de warmte. Maar om kwart over 9 waren we voor de derde opeenvolgende dag ‘on the road again’. Weliswaar worden de spieren elke dag wat stijver, maar een flinke looppas doet snel wonderen. Over een prachtig pad volgden we de oevers van de Wijde Aa en Kromme Does. We hadden nog een laatste blik op de Plaspolder. Over een groene dijk van deze etappe zagen we schaapherders in de weer om hun vee op het land te krijgen, een heel gedoe.. En daar was dan Hoogmade. De contouren van de grote stad kwamen snel dichterbij en voor we het wisten liepen we in het verstedelijkt gebied van Leiderdorp met de watertoren als blikvanger. Wat een leuk dorp om te wonen! Langs de kade van de Oude Rijn ging het richting Leiden. Na 19,5 kilometer smaakte het drankje op en gezellig terras in Leiden ons heel goed! De driedaagse wandeltocht, tevens kennismaking met het Marskramerpad zit erop. Het smaakt naar meer!

Het grote voordeel van ergens overnachten tijdens een wandeling is wel, dat je ’s morgens al vroeg op pad kunt gaan. Om 10 voor 9 liepen we Noorden uit, àl verder het Groene Hart in. Het beloofde weer een warme dag te worden, dus kun je er maar beter al wat kilometers op hebben zitten, voordat het echt warm wordt. Het ging vandaag veel door het boerenland. We passeerden ook stille dorpjes met namen als Zevenhoven, Noordeinde, Nieuwveen, Papenveen, Langeraar en Rijnsaterwoude. De Sfeerstal, een B&B hotel met pluktuin was een onverwachte, welkome afleiding. In een prachtige, Engels aandoende tuin, konden we uitrusten en genieten van alles rondom ons.  Na de lunch op het dorpsplein van Langeraar ontvluchtten we nog even de warmte door de prominent aanwezige katholieke kerk in te duiken. Het was een prachtig gebouw, een rijksmonument, gebouwd in 1902. In de kerk waren de kruiswegstaties als muurschilderingen aangebracht door de Haarlemse kunstschilder Frans Loots. Heel apart. Voordat we op ons logeeradres terecht konden zegen we neer op een terras aan het water van de Woudwetering. De lucht was wat aan het betrekken. Daardoor leek het alsof alle bootvaarders zowat gelijktijdig de haven wilden opzoeken. Leuk schouwspel, file op het water. In het hartje van Woubrugge verbleven we na deze wandeletappe in een tuinhuis, dichtbij de kerk.

Het grote Chinese gebouw waar van der Valk in is gevestigd bij Breukelen zie je meestal alleen maar liggen vanaf de snelweg. Nu was dit ons startpunt  van het Marskramerpad, het volgende lange-afstand-voetpad, dat we gaan doen. Wij lopen het pad niet altijd in chronologische volgorde. We kijken meer naar mogelijkheden van openbaar vervoer en hoe de wind staat. We wandelden drie dagen achter elkaar van Breukelen naar Leiden. Hierna volgen nog twee etappes naar Den Haag. Dan hebben we een flink gedeelte van Zuid-Holland doorkruist. Daarna gaan we vanuit Breukelen richting het oosten van het land.

De eerste dag liepen we naar Noorden. Onderweg probeerden we te ontdekken, wat het verschil is tussen ons Noord-Hollandse en het Zuid-Hollandse land. We waren nog nooit echt goed in Zuid-Holland geweest. Ook hier polderlandschap, veengrond en water. De vele standaardmolens vielen ons op. en het vele water. Wij wonen in Waterland, maar de kleine slootjes en meren stellen niets voor bij de Nieuwkoopse plassen, de Langeraarsche plassen en hoe die wateren ook allemaal mogen heten. Onze wandeling ging veel over dijken, langs rivieren en kanalen, die je dan ook weer eens over moet zien te komen. Dus genoeg ophaalbruggen en pontjes gezien vandaag. Al dat water is zo toegankelijk hier. Het loopt vaak haaks op een dijk, die vaak een straat is. Groot gemak voor alle plezierbootjes. Het was af en toe file op het water, zagen we.Op ons logeeradres waren we omringd door water. Eigenlijk liep er een dijk dwars door een groot meer. Aan die dijk lagen wat huizen, met stuk voor stuk schitterende tuinen aan het water.  Het was een warme en daardoor vermoeiende wandeldag, maar met als kroon op alle inspanning konden we genieten van een prachtige ondergaande zon boven de plas.