Lot Vekemans heeft internationaal naam gemaakt als toneelschrijver. Nu heeft ze zich voor de tweede keer gewaagd aan literaire fictie. Ik vond het een prettig leesbaar boek. Korte zinnen en een prettige hoofdstukindeling zogen mij in het verhaal. Langzamerhand werd het al spannender. Er hing steeds een bepaalde dreiging in de lucht. Ook al voordat de jongen verdwijnt en er een zoektocht op gang komt. Je denkt er het allerergste van. De hoofdpersoon Simon heeft een zodanig speciaal gedrag, dat je ook nieuwsgierig wordt naar zijn zielenroerselen. Kortom, ik vond het een echte pageturner. Je wilt weten hoe het afloopt, maar daar ga ik niets over zeggen.

De korte samenvatting op de achterflap: Nu is er haar tweede: De verdwenene, over Simon, een norse man van een jaar of 50, die ooit zijn familie – en dan met name zijn ‘beter gelukte’ tweelingbroer Ruud – de rug heeft toegekeerd door naar Canada te verhuizen. Maar als zijn zus hem opbelt met de vraag of haar problematische puberzoon Daan een tijdje bij hem mag wonen, kan Simon niet langer doen alsof hij alleen op de wereld is.

Tijdens een tripje naar de Rocky Mountains wordt de lezer geconfronteerd met Simons constante chagrijn. Gezellig is anders. Dat vindt ook neef Daan, die na een ruzie spoorloos verdwijnt. Echt spannend wil de daaropvolgende zoektocht maar niet worden en ook de dialogen zijn niet zo scherp als in Vekemans’ sterke theaterstukken. (Bo van Houwelingen)