Wat een happening in onze straat! Twee nachten werd er gewerkt aan filmopnames voor een nieuwe Nederlandse speelfilm, getiteld Moloch, die naar verwachting einde van dit kalenderjaar in de bioscoop te zien is. De film wordt geproduceerd door NL film, bekend van Penoza, Spangas, De regels van Floor en Dit zijn wij. Het is het regiedebuut van Nico van den Brink. Hier staat het verhaal over de film in het kort.

Overdag zagen we al vreemde voertuigen staan.

De eerste nacht hebben we weinig meer gemerkt, dan dat ons huis midden in de nacht wel erg in het licht stond. Ook de tweede avond werden er weer grote schijnwerpers de straat ingericht.

Daar kwamen toen nog fakkels bij langs de kant van de straat, die zorgden voor meer sfeerverlichting.

Er stond een mooi beeld te wachten om gebruikt te gaan worden. Ik las, dat Moloch afgod betekent. Het was een Kanaänitisch-Fenicisch-Carthaagse godheid, aan wie mensen werden geofferd. In de Bijbel staat, dat in Juda aan de god van het vuur, zoals Moloch ook bekend staat, zelfs kinderen geofferd werden. Het beeld dat in onze straat stond, zou zo’n afgod kunnen voorstellen, maar doet me ook aan Jeanne d’Arc op de brandstapel denken. Hoe en welke rol het heeft in het verhaal van deze speelfilm zullen we moeten afwachten. Dit past natuurlijk helemaal in een horrorfilm en dat is het genre waaronder deze film valt. Hoewel ik deze ‘afgod’ vooralsnog bij daglicht er erg mooi en lieflijk vond uitzien.

Het werd drukker in de straat. Het was nog vóór de avondklok inging en de locatie manager betrok ons heel vriendelijk bij alles wat er zou gaan gebeuren.

Men had ons voorbereid op de aanwezigheid van 90 figuranten op de tweede avond. Ze hadden er niet bij verteld, dat ze wel vreemde uitdossingen hadden. Het was meteen een spooky sfeer, maar dat kan ook te maken hebben gehad met het zoeken naar de juiste instellingen van mijn camera, want donker en beweging is een moeilijke combinatie.

En ze waren veel in beweging, want keer op keer moesten ze suggereren, dat er een groep gemaskerde mensen voorbij loopt, als onderdeel van een straatfeest. Dus ze liepen al murmelend en later met meer lawaai vooruit en dan kwamen ze weer terug, want het moest nog een keer over en nog een keer en nóg een keer. Het vak van figurant en ook van filmster is er eentje waarbij je veel geduld moet hebben en je goed moet kunnen wachten.

De opnames zouden de hele nacht doorgaan tot 6.00 uur in de morgen. Dat heb ik niet afgewacht. Ik gaf de voorkeur aan mijn warme bed. Maar zij moesten het doen met de stoeprand, als ze wilden rusten.

Mijn buurvrouw maakte een filmpje van de optocht, dat je hier kunt bekijken met haar toestemming.