Met vriendin M ging ik naar een dansvoorstelling met als titel Our arms grew together. De choreografie hield het midden tussen dans en acrobatiek. Zoals bij dans alle pasjes strak vastliggen, leek het hier allemaal losjes te gaan. Ook de muziek was meer iets ritmisch dan klank, waar je de dans op kunt uitvoeren. Daarom werd het een heel bijzondere ervaring om naar te kijken.

Met hun lichamen laat het makersduo een autobiografisch zelfportret van hun liefdesrelatie zien. Heel intiem en eerlijk, heel sensueel en kwetsbaar versmolten ze bijna met hun lichamen in de ogenschijnlijk moeiteloze bewegingen. Het leek soms of twee lichamen vervloeiden tot één. Maar ook wisten ze de beklemming over te brengen van teveel samen zijn. Het letterlijk niet kunnen weglopen van elkaar. Werkelijk alle facetten van een intieme, vertrouwde alsook speelse en weerspannige relatie drukten ze fysiek uit.

Het filmpje geeft een goede weergave.

Onthoud deze namen, het is de moeite om ze te zien!