Ik had nog nooit van de Toekaro gehoord, voordat ik op bezoek was bij de roofvogelshow van De Valk Roofvogels. Het is een prachtig gekleurde vogel.

De Toerako is een supermooi gekleurde vogel, die helemaal is aangepast aan het leven in de bossen.
Hun grootte is vergelijkbaar met die van de houtduif. De Haarachtige veren zijn overwegend staalblauw en diepgroen, wat komt door de koperhoudende pigmenten.
In vlucht als ze de vleugels spreiden, zie je de rode vlekken op de hoofdslagpennen, en de secundaire
slagpennen heel duidelijk. Verder een oranje snavel en oogring. Voor het oog is een kleine witte vlek te zien, net als onder de wangen. Leeftijd die ze kunnen bereiken is 12 jaar.

De Witwangtoerako leven in Soedan, Zuid-Soedan, Ethiopië en Eritrea. Daar leven ze vooral in coniferen en jeneverbossen in hooglandgebieden op een hoogte van 1800 tot 2300
meter. Maar ze vinden bomen en struiken langs rivieren ook heel fijn tot een hoogte van 1500 meter.
Onder de 850 meter zijn ze nog niet eerder waargenomen. De Witwangtoerako kan niet zo goed vliegen, maar zijn meesters in het klimmen en rennen over de takken.

Het voedsel is merendeel plantaardig en ze eten de vruchten van de coniferen, jeneverbessen en
vijgenbomen. Om de eiwitten aan te vullen eten ze ook wel insecten en af en toe kleine hagedissen.

Binnen hun leefgebied, komen ze wijdverspreid voor, echter de ontbossing vormt wel een bedreiging.
Helaas worden ze ook vaak gedood om hun mooie veren.
Toch is dit niet een reden om ze als bedreigd te melden en daarom staan ze ook in de Rode lijst van IUCN
als zijnde “niet bedreigd”.

De Hop is wat bekender en komt ook dichter bij huis voor. Toch had ik hem nog nooit eerder gezien, maar in Italië wel vaker gehoord. Des te leuker, dat je hem hier kon zien vliegen en zien jagen op insecten in de bloesemtakken.

De Hop herken je heel makkelijk aan het roodbruine verenkleed met een lange zwart gepunte kuif.
Deze zet hij op als hij opgewonden is. De staart en vleugels zijn zwart en getekend met brede witte strepen. Verder is de snavel lang en dun.
Maar een opvallende eigenschap is de uitgesproken stank die het dier verspreidt omdat enerzijds het nest nooit wordt schoongemaakt (voedselafval en mest blijven achter) en anderzijds omdat het vrouwtje een klier heeft aan de basis van haar staart, die tijdens de broedtijd een zware hevige stank verspreidt. De bijnaam voor de Hop is dan ook een Drekhaan. De Hop is een insectenetende weidevogel. De roep van de Hop klinkt als: hoep, hoep en hoewel het geluid niet hard is, is het toch op grote afstand hoorbaar.

De Hop leeft vooral in gematigd- en subtropisch Europa in open bossen tot grassteppen en woestijnachtige omgevingen. Het Iberisch Schiereiland is verreweg het belangrijkste broedgebied. Hoppen worden vooral ook aangetroffen in stenige gebieden, op muurtjes en rond ruïnes.
Ze overwinteren in Zuid-Europa en Afrika.
Voor 1925 was de Hop nog een regelmatig voorkomende broedvogel in Oost- en Zuid-Nederland. Helaas komt de hop hier praktisch als broedvogel niet meer voor, staat hij als verdwenen op de Nederlandse rode lijst en de Vlaamse lijst.

Achtergrondinformatie: Karin Loek en Loek Lobel van F11club op FB