Ik wilde graag wat langere afstanden gaan wandelen, als voorbereiding op mijn wandelvakantie, maar niet in mijn eentje. Al zoekend op internet kwam ik op de Wandelsite terecht. Daar had ik opeens keuzemogelijkheden te over. Ik koos voor de 3 bronnen Pelgrimsroute, 19 km lang, geschikt voor mijn doel. Het zou 30 graden worden, eigenlijk wel wat te warm, dus ik twijfelde of ik er goed aan deed. Op het station van Heiloo ontmoette ik mijn medewandelaars.

Zij verzekerden mij dat de route veel over lommerrijke paden zou lopen, dus op hoop van zegen dan maar. Het hoedje was mee, de watervoorraad was op orde: gaan!

Gids Iris loodste ons dwars door Heiloo. De eerste bedevaartplek die we aandeden was de Willibrorduskerk. Ooit is de heilige hier geweest om de mensen te bekeren tot het katholieke geloof. Willibrordus wordt hier nog op meer plaatsen vereerd.

Er ligt een mooi park met Mariabeeld bij de kerk.

Ook 14 staties, die samen de kruisweg van Jezus naar het kruis verbeelden. Bij elke statie kun je bidden.

Het Julianaklooster is ons volgende doel en daar is ook de eerste bron, de Runxput bij de Genadekapel. Uit de put wordt nog steeds door veel pelgrims geneeskrachtig water gehaald.

Zo gaan we van bron naar bron. Overal zitten verhalen aan vast, want dit gebied zit boordevol historie. Teveel om hier allemaal op in te gaan. Maar het was leuk om te luisteren naar die verhalen.

We kwamen nog langs meer bijzondere plekken. Zo was daar een prachtige vlindertuin. Een zekere broeder Frans heeft zich rond 1950 enorm verdienstelijk gemaakt voor de bescherming van de vlinders.

(op de foto’s: bruin zandoogje en de rups van de St, Jansvlinder. Alle collage-foto’s zijn aanklikbaar) )

Voorbij de Abdij van Egmond werden we staande gehouden bij de brievenbus van een lieflijk huisje.

Laat er nou een gedicht zitten in die bus, speciaal voor ons!

Iets verder stonden we opeens voor een op een bijzondere manier versierde poort.

Het bleek de Adelbertusakker te zijn. Ook weer een plek vol historie, want hier zijn volgens de overlevering de botten gevonden van de Ierse Adelbertus, die in het gevolg van Willibrord meetrok om de Friezen te bekeren.

Voor ons werd dit onze lunchplek, verscholen achter een altaartje, lekker in de schaduw.

Het kapelletje bleek versierd met prachtige boeketten en nog meer appels, alles speciaal voor ons wandelaars. Zo bijzonder.

We bekeken daar nog even bron 2, de Adelbertusput.

Uitgerust en voorzien van vers water begonnen we aan het laatste stuk van de wandeling, het zogenaamde Monnikenpad, dat al uit de middeleeuwen stamt. Het landschap was hier open en we merkten hoe warm het echt was. Een paalcircel was nog een bijzonder ijkpunt.

We naderden Heiloo

waar we bron 3, de Willibrordusput, ontwaarden voor een wit kerkje. Daar werd weer een gedicht voorgedragen.

Nu hoefden we alleen nog maar door de stadse omgeving richting station te lopen. We stopten echter bij ijssalon Di Forentino en ik denk, dat ik nog nooit zo’n hemels ijsje gegeten heb als daar! Helemaal passend bij zo’n wandeling vol ‘heiligheden’ en andere verrassingen.

Met dank aan de gidsen Iris en Sedat, die stiekem toch de route 2 kilometer hadden ingekort met die warmte!