Vriendin I , C en ik hadden weer zin in een dagje uit. De keuze was op het Siboldhuis in Leiden gevallen, het Japanmuseum. Het prachtige grachtenpand blijkt van handelsreiziger Philipp Franz von Sibold te zijn geweest. In het museum worden voorwerpen getoond die von Siebold tussen 1823 en 1829 heeft verzameld tijdens zijn verblijf op Deshima, de Nederlandse handelsnederzetting bij Nagasaki in Japan.

Als introductie bekijken we filmbeelden met als voice-over de zogenaamde stem van deze Duitse Jonkheer en arts von Sibold, (1776 – 1866) die nogal opschept over wat hij bereikt heeft. Het was een beetje lachwekkend, maar ook verhelderend.

Hij was een van de westerlingen die in Japan lessen in westerse medicijnen gaf. Van 1823 tot 1829 was hij geneesheer op Dejima, de Nederlandse handelsnederzetting bij Nagasaki. Hij had zelfs een Japanse vrouw en dochter daar. Hij werd bekend door zijn verzamelingen op het gebied van de Japanse flora en fauna en volkenkunde. In het Siboldhuis waren een paar ruimtes toegankelijk, waar we iets van de grote verzameling konden bekijken. Japan is honderden jaren op slot geweest voor de rest van de wereld, als een van de weinige landen dreef Nederland handel met het land.

Niet alles ruimtes waren open, maar de 18e eeuwse voorraadkelder konden we even in. Prachtige lage gewelven en mooie tegelwanden waren er nog te zien, maar de ruimte kan ook praktisch gebruikt worden.

Waar we eigenlijk voor kwamen was de fototentoonstelling van 19e eeuwse foto’s uit de Kurokawa Collectie: Japan op de gevoelige plaat. Voor de techneuten gaat het over fototechnieken, zoals veel foto’s hier op een glasplaat werden gemaakt. Het waren bijzonder scherpe foto’s en de kleur, die erop zat was ingekleurd. Omdat Japan zo lang op slot was voor de buitenwereld is de fotografie pas ontwikkeld na de openstelling van Japan. Pas vanaf de 19e eeuw krijgen we dus een beter beeld van het Japanse leven en de cultuur.

Zelfs toen Japan werd opengesteld voor toeristen, mochten die niet overal komen. De fotografie hielp om bijvoorbeeld heilige plaatsen in beeld te brengen.

Hun belangrijkste vervoermiddel eind 19e eeuw, de draagstoel en de riksja.

De kunst van het tatoeëren was heel ver ontwikkeld. Hier laat een arbeider zijn tatoeages zien.

De Geisha’s zijn natuurlijk alom bekend. letterlijk betekent Geisha ‘persoon van de kunsten’. Het zijn dames, die na een jarenlange opleiding anderen vermaken met klassieke Japanse kunsten, zoals zang, dans, muziek maken en dichtkunst.

De kimono is een kledingstuk, verweven met regels en tradities.

Kortom, het was een compacte tentoonstelling, waar veel te leren valt over Japan. Veel foto’s, veel informatie. Misschien wel teveel in één keer. Maar heel interessant.