Eigenlijk verklaarde ik mezelf voor gek, dat ik ging wandelen met een weersverwachting van zware regen in de middag. Maar ik had geen zin in drie zondagen binnen zitten. Bovendien is dat toch wel een stok achter de deur, als je hebt afgesproken met mensen van de Wandelsite, dus stapte ik op de trein naar Driebergen. Ik bedacht dat het meteen een test zou zijn wat betreft mijn wandelkleding in winterse natte omstandigheden. Dat helpt straks in februari om te weten wat ik in mijn koffer moet stoppen als ik op wandelvakantie naar Noord Spanje ga.
Toen ik uit de trein stapte begon het al licht te regenen. We volgden de bordjes van de NS wandeling van 15 km van Driebergen-Zeist naar station Maarn. We liepen over landgoed Heidestein.
Beekjes met mooie bruggetjes
en mysterieuze bosmeertjes zijn typerend hier.
Het is een bosrijk gebied daar op de Utrechtse Heuvelrug. We liepen dus redelijk beschut, hoewel we ook zandverstuivingen
en heide-achtige plekken doorkruisten.
Prachtige natuur, waar we door het donkere natte weer helaas niet heel veel van zagen.
We passeerden verweerde resten van wat ik later opzocht “perronnetjes”. We waren op landgoed Borneo, waar de eigenaar tussen 1920 en 1924 een personenrijtuig ‘De Borneo’ genaamd , liet bouwen ten behoeven van de Kalksteenfabriek hier.
We pauzeerden in Austerlitz in een café.
Toen we verderliepen was het warempel even droog. De theekoepel van Stoop was nog een markant punt in het landschap. Ooit was Bankier Stoop van plan om hier een buitenplaats aan te leggen. Het is bij de Theekoepel gebleven. Het ontwerp is van Zocher en de pilaren zijn afkomstig van de voormalige Koopmansbeurs in Amsterdam, die in 1836 werd afgebroken.
Het bleef niet lang droog. Het begon nu gewoon hard te regenen en dat hield niet meer op voordat we bij ons eindpunt aankwamen. Maar ondanks de regen had ik een voldaan gevoel over de wandeling. Het heeft wel iets om zo door de regen te lopen, mits je er goed op gekleed bent en dat was ik. Helaas heeft mijn camera wel wat waterschade opgelopen, dus dit verslag moet nog even wachten op de foto’s.
Sjannesblog 
Knap van je Jeanne. Alle respect en hopelijk is het in Spanje niet zo, als gisteren. Fijne Kerstdagen! Groetjes Joke
Verzonden vanaf Samsung-tablet.
LikeLike
Heel stoer van je en laten we hopen dat je camera weer in orde komt.
LikeLike
Ik ben stik jaloers op Jou en ik begrijp je gevoel helemaal. Als je afgesproken hebt moet je nu eenmaal!! Deze omgeving houd ik in gedachten voor een wandeling, en dan heb ik de foto’s nog niet eens gezien. Fijne Kerstdagen!
LikeLike
Mooi daar. We hebben er eind van de zomer een midweek in een huisje vertoefd en hebben er veel gefietst. Hopelijk valt de schade aan je camera mee.
LikeLike
Wat vervelend van je camera. Noord Spanje is wel echt de moeite waard 😍🎄
LikeLike
Ik ken dat gebied heel goed, van jaren op de Utrechtse Heuvelrug gewoond te hebben. Het is inderdaad prachtig. Ik fantaseer de foto’s erbij! 🙂
LikeLike
Maarn, daar heb ik in mijn jeugd vaak vakanties doorgebracht. Mijn tante en oom hadden daar in het bos een huisje waar we mochten logeren. Zelf hadden ze geen kinderen dus vroegen ze vaak neefjes en nichtjes van dezelfde leeftijd om een weekje vakantie te vieren. Ik ken dus die omgeving uit mijn kindertijd
LikeLike
Hopelijk komt het goed met je camera…. anders gaat de Kerstman nog onverwachts werk hebben 🙂
LikeLike
Wat een leuk vooruitzicht heb je!
LikeLike
Dat was ik, Bettie
LikeLike
Men zegt altijd dat er geen slecht weer is, enkel slechte kledij, dus met goede regenkledij zou ik er ook door stappen. Wel jammer van je camera natuurlijk.
LikeLike
Oef, ik hoop dat je camera in orde komt. ik ken het gebied, wij hebben daar al eens een traject gelopen.
LikeLike
Een bekende omgeving voor mij, woon er vlakbij.
Ach tegen regen kun je kleden. Hans
LikeLike
Wat een dappere wandelaar ben je toch. Hoop dat je camera zonder veel kosten weer gaat functioneren. Emie
LikeLike
je beschrijft hier het gebied dat ik in 1951 leerde kennen doordat de moeder van mijn pas verworven verloofde in Maarn woonde, in een door haar zoon gebouwd klein landhuis aan de rand van de toenmalige bebouwing . Hij werkte bij DSM in Limburg en ik woonde nog in Amsterdam en wij zagen elkaar iedere 14 dagen in Maarn. Om het huis was geen tuin aangelegd, maar was het landschap behouden gebleven. Een paar wijdvertakte lage dennen, heide, bosbessen, en veel vogels.
het laantje droeg een idyllische naam, zoiets als Parkweg, maar dat moest natuurlijk aan de moderne tijd aangepast worden, en werd Sportlaan. Ik weet nog het het daar rook, ik heb die geuren teruggevonden op de Mechelse Heide. Struwelen op zandgronden ruiken anders dan mijn eigen Savelsbos. Weer een argument tegen het gebruik van parfums.
Fialas.
LikeGeliked door 1 persoon
Sweet memory dus, heerlijk@
LikeLike
mijn schoonmoeder had wandelkaarten voor het landgoed Heidestein,. ook weer zoiets uit de verleden tijd.
\fialas.
LikeGeliked door 1 persoon
Een prachtige omgeving waar ik m’n eerste vakantie doorbracht met Henk , nog wel met zijn ouders want “nog niet getrouwd” , zo ging dat nog eind jaren 50.
LikeLike
Tegen regen kun je je kleden en je loopt je wel warm, denk ik. Ik bewonder je doorzettingsvermogen en trek er mijn lering uit, nu ik ook alleen ben. Ik heb de financiën niet om steeds ergens heen te reizen maar in de buurt is ook genoeg moois, als je het wilt en kunt zien.
LikeLike
Zeker weten!
LikeLike