Rare toestand

Na mijn ochtenddouche wilde ik thee zetten, maar er kwam geen water meer uit de kraan. Na enig gegoogle zag ik dat de PWN werkzaamheden uitvoerde in een aantal straten van ons dorp, maar onze straat stond er niet bij. Foutje in de administratie, want de bewoners van de gemarkeerde straten hadden keurig bericht gehad. Wij niet. Het werd thee zetten met Spa-rood, want als je niet bent voorbereid heb je geen voorraadje water. Na 13.00u was het leed geleden. ’s Avonds hadden we koor in ons dorpshuis, waar de stroom was uitgevallen door een kabelbreuk, dus geen licht, geen verwarming. Met onze jassen aan, bijgelicht met onze telefoon en de noodverlichting hebben we sfeervol gerepeteerd.

Ondertussen was er een aantal uren al geen verkeer mogelijk op de grote weg naar Amsterdam langs ons dorp door een ernstig ongeluk. Daarbij ook nog de wetenschap, dat ons meestal geweldig goede Openbaar Vervoer ook haperde. De buslijnen die rechtstreeks naar de het centrum van Amsterdam reden gaan vanwege werkzaamheden in de stad sinds een maand maar tot het busstation in Noord. Daarvandaan moet je dan verder met de Metro. Dat is best goed te doen ware het niet, dat er een waterleiding in de metro was gesprongen en de metrobuis ondergelopen was, dus geen verbinding meer met het centrum. Tevens was er een kademuur ingestort bij de pont, die van het Centraal Station naar Noord vaart. En dat alles tegelijk. Je voelt je onderhand ver weg van de wereld wonen.

Dat liep ik dus even op, want ik had afgesproken om met mijn vriendin M uit Utrecht naar Eye te gaan.

Hoe kwam ik van het busstation in Noord bij Eye? En hoe kwam M van het Centraal Station in Noord? Allemaal vragen, waar je normaliter nooit bij stil hoeft te staan, omdat je het vanzelfsprekend vindt, dat alles het gewoon doet. Dan merk je opeens hoe kwetsbaar je toch bent. Intussen waren er pendelbussen ingezet, maar de lange rijen bij de bus deden me besluiten te gaan lopen. Eye ligt tenslotte aan deze kant van het IJ. Een wandeling van een half uur en onderweg was er nog wel weer wat te fotograferen.

Mijn vriendin kon met een andere pont naar een plek in Noord, waar vandaan zij ook een langere wandeling moest maken naar Eye dan gepland.

We kletsten lekker bij en zagen een prachtige film, waar ik nog op terug kom.

Het kwam goed, maar het is dus wel even confronterend. En nu doet alles het weer.

15 gedachtes over “Rare toestand”

  1. Ja lastig was het en is het. Dat OV is ook echt pech. Ik had het ook. Bovendien was onze bieb gesloten. Normaal was dat ook wel eens, maar dat weet je dan. Nu was het omdat de verwarming het niet meer deed, onverwacht. Daarna kwam ik in twee verschillende winkels waar de verwarming ook was uitgevallen. Dat iis toch gek, op een dag

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie