Rondom ’t IJ

Bij het aidsmonument aan IJzijde van het CS verzamelden het groepje wandelaars.

Met de pont voeren we naar de overkant en liepen we langs de waterkant. Het was prachtig weer en we zetten er flink de pas in.

Via de Vogelbuurt met aan de rand het statige gebouw, dat vroeger de LTS was,

bereikten we het Vliegenbos, het oudste stadsbos van Amsterdam. We werden verwelkomt door de stadsparkieten. (foto’s in collage zijn aanklikbaar)

Je loopt dan de Nieuwendammerdijk op. Met zijn dorpse aanblik is er weinig stads aan.

Ook het pittoreske Schellingwoude is een lust voor het oog om door te wandelen.

We nemen een onverhard pad van de Schellingwouderdijk af en moeten dan nog een slootje oversteken door middel van een draaipontje.

Dan zien we de Oranjesluizen liggen. Als de sluizen gesloten zijn is het een prima voetgangersverbinding met de overkant. We hadden geluk. De sluisdeuren waren bijna dicht,

dus onze wachttijd was minimaal.

Aan de overkant passeerden we een monument, dat een herinnering is aan de oude Oranjesluizen.

Ook bijzondere ‘bushokjes’ staan er met als doel informatie te verschaffen over het gebied aan deze kant van ’t IJ.

De ZuiderIJdijk is nog even een landelijk stukje van de route, waar we ook de ingang van de Piet Heintunnel zien, die voor een een snelle verbinding zorgt onder het IJ door naar de andere kant van de stad.

Dan komen we weer aan in het druk bewoonde oostelijke deel van de stad met wijken als Zeeburg, Flevopark en omstreken, Borneo-eiland. Je komt ogen tekort, zoveel variatie in bouwstijlen als je ziet, nieuwe wijken en oudere.

We worden geattendeerd op de twee deuren van Brouwerij ’t IJ. Niet meer van deze tijd natuurlijk en dat klopt ook. Het gebouw was vroeger een badhuis en dan begrijp je het weer.

Via het terrein van de Oranje Nassaukazerne komen we achter langs Artis te lopen, langs een enorm pakhuizencomplex.

Daar valt mijn oog op een klein kunstwerkje bovenop een paal. Dat moet wel haast van kunstenaar Streetart Franky zijn, die de gewoonte heeft mensen te verrassen door tijdelijk kleine kunstvoorwerpen ergens op straat neer te zetten.

We bekeken nog een binnenplaats achter de huizen van Binnenkadijk.

Via Entrepotdok komen we in het oude stadsdeel.

Als toetje maken we nog een heuse stadswandeling door een gedeelte van het oude centrum, langs bekende gebouwen, zoals het Rembrandhuis, het Sluisje, Amrath Hotel, over de Wallen, de Zeedijk en andere mooie straten erom heen.

Er was zoveel te zien. Als toegift nog even een collage met wat details.

Het was een heerlijk gevarieerde wandeling, waar ik met voldoening op terugkijk. In de middag begon de lucht te betrekken, maar ik was gelukkig net op tijd thuis, voor het begon te regenen.

15 gedachtes over “Rondom ’t IJ”

    1. Curriculum Vitae
      Naam: Majoor Bosshardt-beeld
      Functie: Monument en bankje
      Geboortedatum: 4 juni 2013
      Plaats: Oudezijds Voorburgwal
      Maker: Peter de Leeuwe
      Bijzonderheden: Majoor Bosshardt verkreeg bekendheid als majoor, terwijl ze sinds 1968 de hogere rang van luitenant-kolonel heeft

      ‘God dienen is mens dienen’, staat er in het bankje gegraveerd. Een herinnering aan en verering van Bosshardt en haar werk als heilsoldaat voor het Leger des Heils, hier in haar Rosse Buurt. Als heilsoldaat was het haar hoofdtaak om maatschappelijke zorg te verlenen aan hen die dat nodig hadden. In deze buurt deed ze dat veelal aan daklozen, prostituees, eenzamen en verslaafden.

      Alida Margaretha Bosshardt werd 94 jaar en kreeg in 2013, precies op wat haar 100e verjaardag was geweest, haar eigen beeld en bankje. Wanneer ik hier langsloop, toch een paar keer per week, zit er altijd wel iemand naast haar op het bankje. Iemand kruipt jolig op haar schoot, of in het kuiltje van haar arm dat ze ontspannen laat rusten op de leuning van de bank. Ze staat bekend als een held, zeker in deze buurt, waar ze haar en haar verhalen goed kennen. Echter, niet menselijks is ons vreemd, ook de Majoor niet. In het boek Bet van Beeren, Koningin van de Zeedijk lees je dat de Majoor in haar beginjaren, wanneer ze met haar collectebus voor het Leger des Heils langs de deuren in het Wallengebied ging, ze extra geld probeerde op te halen bij de homocafés zoals café ´t Mandje op de Zeedijk. Deze werd sinds 1927 gerund door de openlijk lesbische Bet van Beeren die daardoor veel gelijkgestemd cliënteel trok. Wanneer Majoor Bosshardt dan met haar collectebus langs het café kwam, probeerde ze op hun schuldgevoel rondom hun seksuele geaardheid in te werken om zo extra donatiegeld van hen te ontvangen. Daarmee zouden de homo’s hun zonden bij de Heer af moeten kopen. In die tijd hielp het niet mee dat wetsartikel 248bis een ongelijkwaardige behandeling van homoseksuelen toeliet. Een wet die tot 1971 in Nederland heeft bestaan.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  6. Flinke wandeling. En jullie hebben het Amrathhotel ook gevonden. Prachtig gebouw. Bij het zien van je foto’s heb ik vandaag voor het eerst een beetje de pest in dat we dit soort wandelingen niet meer kunnen maken. Een troost dat we dat jaren geleden wel gedaan hebben. Dus vat het niet op als klaagzang want ik geniet van je reportages.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Dag Jeanne wat een leuk verslag van je wandeling! Als kind heb ik met mijn vader vaak dit rondje gelopen. Wij woonden vlakbij het entrepot dok. (waar nu een zus van mij woont op de Binnekadijk). Ontzettend leuk dank je wel dat je me even mee terug nam in dit dierbaar stuk Amsterdam. Ik woon al lang niet meer in Amsterdam daarom dubbel zo leuk. Is deze wandeling ergens beschreven?
    Hartelijke groet van een stille lezer van je blog.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie