Ons groepje fotomaatjes reisde af naar Nieuwkoop. Daar hadden een paar vrijwilligers van Natuurmonumenten een tocht met een fluisterboot over de Nieuwkoopse Plassen voor ons op het programma staan. Het weer was tegenvallend, erg grijs en het begon zelfs te miezeren. Gelukkig moesten we even wachten op een verlate deelnemer. Toen we konden vertrekken was het nog wel grijs, maar de ergste donkere wolken waren weggedreven.

Al vrijwel meteen vloog er een purperreiger over. De mensen van Natuurmonumenten garandeerden ons, dat we er nog veel meer zouden gaan zien.

We wachtten het dus rustig af en genoten ondertussen van alles waar we langsvoeren. Een fuut met jong op de rug en een al iets groter jong,

een meerkoet met jong op de rug of toch niet?

Kokmeeuw, fuut met vis, familie nijlgans, wat in tegenstelling tot de naam geen ganzen zijn, maar eenden. Ook zag ik nog een sperwer met prooi, maar dit is niet een al te scherpe foto.

De gidsen vertelden over de drijvende stukken grond, die we zagen. Dat is losgeslagen, hele oude veengrond, die bedrieglijk is voor vaartuigen. Net als een ijsberg kun je erop vastlopen met je boot, doordat er onder water nog veel meer grond aan het oppervlak zit. ’s Winters zakt de grond weer naar de bodem. Op de grond hier op de foto zie je eeuwenoude boomstronken zitten.

Het riet was hoog, maar er was toch allerlei plantengroei te zien, zoals de ratelaar, rietorchis en valeriaan.

De lisdoddes en waterlelies sierden het water op.

We kwamen in de buurt van een klein eilandje, dat broedplaats was van visdiefjes. Zij gingen onrustig boven onze hoofden vliegen. Het gaf ons even de gelegenheid ze te fotograferen in vlucht.

De boot werd op een gegeven moment aangelegd op een plek, waar we zicht hadden op een stuk land, waar wel honderd broedplaatsen moeten zitten van de purperreiger. Op het eerste gezicht was er niks te zien, maar al gauw vlogen de purperreigers af en aan.

Hij is donkerder, iets kleiner maar vooral slanker dan de bekende blauwe reiger. Het is een moerasbewoner en broedt in kolonies in drassig, overjarig rietland en in door oud riet omgeven struweel. Het voedsel bestaat vooral uit vis en amfibiën, die in ondiep open water gevangen worden. Het zijn trekvogels, die overwinteren in West-Afrika ten zuiden van de Sahara. Van april tot juni leggen ze hier eieren en broeden hun jongen uit. In augustus trekken ze weer weg richting Afrika. Purperreigers zijn een stuk zeldzamer dan de blauwe reiger.

We hoorden ook de jongen en als je goed keek zag je die ook zitten tussen de takken.

Het was af en toe echt een spektakel om te zien.

De gidsen van Natuurmonumenten hadden hun doel bereikt. Hun enthousiasme en liefde voor de natuur is in goede aarde gevallen. De kapitein stuurde na zo’n 3 uur weer op de haven aan. Moe maar voldaan van al dat ingespannen turen en het opnemen van alle informatie, lieten we ons meevaren.