De vliegende koffer

In de woonplaats van mijn dochter bleek er een uitvoering van poppentheater De Vliegende Koffer te zijn. Mijn dochter stelde voor dat ik daar met kleindochter Fien naar toe zou gaan. Dat was wel een kolfje naar mijn hand. We liepen gezellig naar het Broekerhuis, gelukkig net tussen de buien door.

Het blijft mooi daar in Broek in Waterland en helemaal deze tijd, als de hortensia’s bloeien.

Het zaaltje was gevuld met een kleine 20 kinderen met hun ouders of grootouders. Geen grote opkomst, maar het had op deze manier ook iets heel knus.

De vertelling was simpel, maar sloeg erg aan. Er werd enorm meegeleefd met konijn, wortel en vos, die op zijn tijd achter elkaar aan renden of zich verstopten. Alleen toen de vos in het spel kwam en het konijn wilde opeten hield Fien haar handen op haar oren, zo eng vond ze het.

Maar het verhaal had gelukkig een happy end. Fien ging een high five geven aan het varken, dat het verhaal had uitgeblazen met zijn roze snuit.

Ik genoot ervan, hoe die kleuters op kunnen gaan in zo’n verhaal, dat bijna nergens over gaat. Het open maken van het gordijn ‘bijvoorbeeld leverde al flink wat hilariteit op. Zo heerlijk om te zien. Een leereffect was er ook. Thuisgekomen praatten haar ouders toevallig over iets zaaien. Ik zei toen tegen Fien: ‘En wat heeft dat zaadje nodig?’ In één adem kwam het eruit: ‘Zon, water en een konijnenkeutel!’ Die houden we erin!

17 gedachtes over “De vliegende koffer”

  2. Wat heerlijk zo samen met kleindochter, alletwee genieten, dit kleurt je dag ! Wat wordt Fien al groot, mooie haren ook.

    Verstuurd vanaf mijn iPad

    >

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie