Bij het zoeken naar een wandelroute van ongeveer 5 tot 7 km vanuit huis, ben ik vrij snel klaar. Dan kan ik twee rondjes doen en die dan weer links- of rechtsom. Er is altijd wel wat te zien onderweg, maar ik wil soms ook wel eens wat anders. Nu moest ik voor een klein boodschapje naar Purmerend en bedacht , dat ik daar ook wel heen kon lopen. Dat moest dan wel over het fietspad. Het onverharde pad over de dijk is ook een optie, maar dat red ik nog niet met mijn fysieke situatie. Het eerste stuk buiten het dorp is best landelijk. Ook is het pad wat slingerend. Het is de dijk van de Purmerringvaart.  Die vaart is niet zo kaarsrecht als veel wegen hier. Dat vind ik er leuk aan.

Het weidse uitzicht kijkt altijd uit op de provinciale weg, die de streek doorkruist.

De rietkraag zit aan de andere kant van het pad met het water daar weer achter.

Nijlganzen gedijen overal. Ook hier in het drassige weiland hebben ze alweer genoeg nageslacht.

Het meest landelijke gedeelte hebben we al snel gehad. De stad nadert.

Een tunnel onder de weg door is de markering. Hier zijn we in de stad.

Weliswaar nog in een buitenwijk. Eén van de velen in Purmerend, dat bekend staat als uitbreidingswijk voor Amsterdam. In mijn arbeidszame leven heb ik die groei helemaal meegemaakt. Zo’n 45 jaar geleden was dit weggetje er nog niet. Aan de andere kant van de ringvaart kon je over de dijk lopen, maar dat was geen pad. Dan keek je helemaal naar het centrum van Purmerend, het zogenaamde stadje. Daar is vanaf deze kant nu niks meer van te zien. De basisschool was zowat het eerste gebouw, dat daar gebouwd werd. Ik weet nog, dat de paaltjes voor de bouw van de school uitgezet werden. Vanaf die plek keek je toen naar ons dorp. Er is heel wat veranderd inmiddels. Ik moet dan ook nog een paar nieuwbouw wijken door om bij het einddoel van vandaag te komen.

We verlaten de dijk en lopen door een stadspark.

De betrekkelijke rust is gauw vergeten, als ik bij het kruispunt kom. In de verte is hoogbouw te zien van de nieuwste uitbreiding van Purmerend.

Ik loop door en passeer de spoortunnel.

Het centrum van het oude stadje nadert nu snel. Hier staan leuke arbeiderswoningen.

Het busstation is het centrale punt, waarvandaan je nog steeds alle kanten op kunt met het OV.

Erachter rijst de nieuwe fiets-wandelbrug op, die zorgt voor de ontsluiting van de nieuwbouwwijk aan de andere kant van het Noordhollands kanaal met het stadje .

Het blauw was goed vertegenwoordigt hier. Het had te maken met de groep hangjongeren, die boven op de boogbrug zitten. Fantastische hangplek lijkt mij en ogenschijnlijk zorgen ze niet voor overlast.

Ik liep door om mijn boodschapjes te doen in ‘het stadje’. Dat woord is hier een begrip. Iedereen weet, dat je dan het oude centrum van Purmerend bedoelt. Toen ik weer terugkwam bij het busstation om de bus naar huis te nemen, was er geen blauw meer te zien! Gelukkig maar!