Net voordat we vertrokken hadden mijn zwager en ik op buienradar gezien, dat er rond 10 uur fikse regenbuien zouden passeren. Meestal hebben we de tijd aan ons zelf, maar nu legde de natuur ons toch wel min of meer een eindtijd op, als we niet nat wilden worden. Evengoed gingen we goedgemutst op stap. Eens kijken wat deze ochtend zou brengen. We hadden geen hoge verwachtingen, want het is zomer en rustig in vogelland. De heerlijke temperatuur en het windstille weer verzekerden ons van een fijn vaartochtje.

Al gauw zagen we een sperwer zitten. De eerste foto is even een zoekplaatje, maar hij bleef gelukkig zitten, zodat ik kon inzoomen

Ook de buizerd was op jacht.

Bij het oversteken van het brede water liet de zon ons een prachtige Jacobslander zien.

Fotograferen op een varende boot valt niet altijd mee. Hoe hou je je camera stil, als er altijd een bapaalde beweging is en dan moet je ook nog eens snel reageren. Dit keer zag ik een reiger overvliegen. De blauwe is best gangbaar hier maar ik reageerde omdat ik er iets anders aan zag. Thuis zag ik, dat het inderdaad de veel zeldzamere purperreiger was, voorzover te zien op de onscherpe foto.

Een kraai zat decoratief te wezen.

Ook een paar kleinere vogeltjes werden op de kiek gezet. Het was duidelijk, dat de rietzanger het in dit gebied heel goed doet. We hoorden hun zondagochtend-gezang overal. Kwikstaarten, een ouder met een jong, wat groenlingen en er was ook nog een jonge fuut.

We voeren richting de bosrand, want we hadden gehoord, dat daar een havik met een paar jongen zou zitten. Maar het bos is groot, zeker als je niet weet waar je moet zoeken, dus waren onze verwachtingen niet al te hoog gespannen, dat we hem zouden zien.

Opeens kwam er een roofvogel nogal rechtstreeks op ons afgevlogen. Kwamen wij de rust verstoren? Moest hij iets beschermen? Wij dachten meteen aan de havik, maar bij nader inzien, voor zover hij goed waar te nemen was, denk ik dat het een bruine kiekendief was.

Opgeschrikt door de donkere lucht achter ons was het raadzaam om op huis aan te varen. In een nat pak hadden we geen zin. Het was toch weer een mooie tocht, ook al moest hij iets ingekort.

Achter de huizen van ons dorp moesten we nog even aansluiten in de rij.

Duidelijk wiens teritorium het hier is. Onder protest liet de knobbelzwaan ons passeren.