Kleindochter en ik besloten een collage te gaan maken. Driftig begonnen we plaatjes te knippen. Zonder plan, want je weet niet wat je tegenkomt in zo’n tijdschrift. Ik zag dat mijn kleindochter zich stortte op hoofdzakelijk rose plaatjes. Toevallig had ze een blaadje waar veel rose bh’s en onderbroekjes in stonden. Tja en rose is haar lievelingskleur. Ze plakte alles netjes naast elkaar op met dit als resultaat.

Uiteraard legde ik andere accenten bij het maken van mijn collage. Op tafel lag nog een armbandje, dat me deed denken aan mijn ziekenhuisopname van een half jaar geleden. Ik wilde het weggooien, maar bedacht, dat een stukje ervan in mijn collage kon worden opgenomen. De rest van de plaatjes stonden toevallig in het tijdschrift, dat ik onder handen had. Vraag me niet waarom ik deze plaatjes uitknipte. Dit werd het eindresultaat.

Toen de collage klaar was en ik het geheel bekeek, was ik verbaasd van wat ik er allemaal in zag. Was het onderbewuste aan het werk geweest? Vanuit het ziekenhuisbandje gaan de benen weer in beweging, de zonnebril, want de zon schijnt weer. De bloemen staan voor de natuur, mijn grote troost-en bijtank-plek en inspiratie voor mijn fotografie. De vogel voor vogelfotografie. De achtergrond is zwart-wit, misschien de schaduw die er altijd hangt boven mijn leven sinds het gemis van Sjaak. Links lijkt de achtergrond wel een hart vol liefde.

Opeens schoot me een titel voor de collage te binnen: ‘LIFE GO’S ON’.