Op maandagmorgen stond zoals gewoonlijk weer een wandeling gepland met de mensen van Huis aan het Water. Na drie dagen grijs weer scheen de zon weer eens. Dat geeft meteen een heel andere aanblik. Op de heenweg naar Katwoude zag ik een regenboog. Daar hoort regen bij, maar die stond pas voor in de middag op de planning.

Het Huis ligt aan de rand van Polder Katwoude. We besloten van daaruit te gaan lopen. Als je de drukke verkeersweg bent overgestoken, die de polder in tweeën snijdt, kom je in een rustig gebied terecht. Er staan een paar huizen, maar verder is het polderlandschap oftewel weiland tot aan de einder.

Eigenlijk loop je de hele route langs of boven over een dijk. Je volgt de stroom van de Purmer Ee die op een gegeven moment verbreedt tot een meertje achter de dijk.

Genoeg ruimte en stite om heerlijk te wandelen en bij te praten.

Nog steeds bloeit er van alles, zoals een soort kamillle en mosterdzaad.

Dieren waren er ook. Jong vee en zwanen in de wei

een rups op de weg en een koppel schapen op de dijk aan de overkant van het water.

Vogels lieten zich horen. Eens even kijken wat we toch steeds zo druk horen kwetteren.

Het blijken spreeuwen te zijn, maar die lieten zich niet fotograferen. De grauwe ganzen daarentegen wel.

Het hek gaf de markering aan van de overgang van verhard naar onverhard pad.

Je kunt deze polder namelijk rondlopen, maar dat deden wij niet vandaag. Het was nogal drassig, dus liepen wij hetzelfde verharde weggetje weer rechtsomkeert.

De ophaalbrug markeert het bijna einde van de wandeling.

Bij het oversteken van de verkeersweg zagen we weer een regenboog, een mooie afsluiting.

Ondertussen was de zon al af en toe achter de wolken verdwenen en inderdaad was de regen niet ver weg en kregen we nog net voor het eind bij de jachthaven een buitje op ons hoofd. Dat kon de pret niet drukken.