In de nacht hoorde ik de regen plensen en ik had er een hard hoofd in, of de maandagochtendwandeling wel door kon gaan. Maar gelukkig was de weersvoorspelling in de ochtend redelijk, tenminste als we iets noordelijker zouden gaan wandelen, want er trok net een regengebied over onze eigen streek. Dus besloten we richting Hoorn te rijden en daar onze benen te gaan strekken in natuurgebied De Hulk. Het gebied ligt ten zuidwesten van Hoorn en ten noorden van Scharwoude, achter de eeuwenoude Westfriese Omringdijk.

Een waterrijk en parkachtig gebied, waarin bomen, struiken en grasland elkaar afwisselen. Een deel van het gebied wordt ingezet voor natuurbouw. Hier vindt je uiteenlopende planten- en diersoorten, maar vooral in andere jaargetijden. De spoorlijn loopt door het gebied heen.

Bij het gemaal onderaan de dijk is een kano-overstapplaats. Het is de verbinding vanuit het Markermeer naar het binnenvaarwater.

De Hulk dankt zijn naam aan het uithangbord van de schippersherberg die hier in de tweede helft van de zeventiende eeuw heeft gestaan met daarop een afbeelding van een hulk, een groot log vrachtschip. Bron plaatje: tekening van Pieter Jan Breughel, Wikepedia

En daar liepen wij, dit keer 9 man/vrouw sterk met hond. Die hond heet Zusje en zij heeft wel bij toerbeurt achter al onze benen aangedribbeld.

Het was zwaarbewolkt maar overwegend droog weer. Eén klein buitje troffen we, maar het viel alles mee. We zagen zelfs even de zon.

We volgden de route van het kabouterpad dwars door het bos. Het leek erop, dat iemand van zijn tuinkabouters af moest en er hier een heus kabouterbos van wilde maken.

Vanuit het natuurgebied liepen we het dorp Scharwoude in en terug naar de parkeerplaats. Zo werd het weer een lekker begin van de week.