Deze maandagochtend werden de auto’s geparkeerd aan de rand van Purmerend. We hoefden de Westerweg maar over te steken en kwamen dan in het noordelijke deel van het Purmerbos.

Na de aanhoudende regen van de de afgelopen dagen en nachten was het niet verwonderlijk, dat het wandelpad daar zo vol plassen stond.

Met ons maandagochtendclubje was het hier en daar manoeuvreren om de plassen te ontwijken en droge voeten te houden. Soms kon je niet meer van plassen spreken maar leek het wel een sloot.

Gelukkig ging het onverharde pad over in verhard. Dat loopt toch iets meer ontspannen. We hadden er flink de pas in en genoten zowaar van de zon, die zich weer eens liet zien.

Het Purmerbos is ooit door de gemeente Purmerend aangelegd als productiebos. Dat betekent, dat er snelgroeiende bomen gepland werden voor de houtproductie. Van dat plan kwam niks terecht, maar de bomen bleven staan en het begint nu een beetje een volwaardiger bos te worden. Het gezaagde hout op de foto is van omgewaaide bomen.

Het bos is aangelegd in een polder met als gevolg dat het er altijd nogal nat is. Het zal nooit een bos worden waar je lekker tussen de bomen door kunt struinen. Maar over de paden wandelen voldoet ook aan een behoefte van veel mensen.

Aan de rand van het bos had je ineens een weids uitzicht over de Purmer.

In een gedeelte van dit aangelegde bos heeft men een poëzie route gemaakt, het Phoenixpad.

Het is een route van 1,4 km en als je die volgt kom je gedichten en beeldende kunst tegen, waaronder een phoenix-vogel met vlammende vleugels op de rand van haar nest. 

Daar hadden wij weinig oog voor. Wij kwamen om met elkaar te kletsen. Voor zusje was het ook leuk, want dit is een hondenuitlaat gebied,  dus zij trof heel veel vriendjes onderweg.

Het was dit keer een vrij kort rondje, zonder koffiepauze  maar de buitenlucht en de zon waren weldadig.