Met vriendin M, die ik al van de lagere school ken, had ik afgesproken in Eye. Zon en wolken maakten er overvarend op ’t IJ een prachtig schouwspel van.

M en ik hadden weer veel te bespreken, zoals altijd. Maar we kwamen ook om de tentoonstelling ‘Inner Landscape’ te gaan bekijken. In één van de tentoonstellingsruimtes van het filmtheater laat Eye ons kennismaken met de gelauwerde Turkse filmmaker en fototgraaf Nuri Bilge Ceylan. Er zijn hier films van zijn hand te zien en een ruime selectie uit zijn fotoserie Turkey Cinemascope (2003-2012).

Voor de films moeten we nog eens terugkomen. Stuk voor stuk hebben ze een boeiende verhaal te vertellen, waarvan ik deze middag slechts flarden zag, omdat we onszelf onvoldoende tijd gunden.

De foto’s trokken meer de aandacht. Ze waren zo bijzonder van sfeer, misschien wel versterkt door het langwerpige formaat.

Desolate landschappen leken nog weidser te worden.

Je aandacht werd getrokken naar de hoofdpersonen met hun intense blikken en ook naar de details. Het zijn hele verhalen, die je ziet.

Ook zijn spel met het standpunt en perspectief is prachtig gekozen. Ik kwam niet uitgekeken. De onderwerpen, ook van de films, spelen zich in Turkije af, specifiek in Istanboel en Anatolië. Veel foto’s waren in de sneeuw genomen.