De wereldberoemde Spaanse kunstenaar Joan Miró heeft in Museum Beelden aan Zee flink wat van zijn sculptures tentoongesteld. Ik denk dat iedereen wel eens iets van zijn hem heeft gezien. Bij veel werk vallen de felle kleuren op,

maar dat is toch lang niet bij alles het geval.

Wat wel opvalt is de vormgeving en samenstelling. Als je goed kijkt zie je overal herkenbare voorwerpen zitten, die onderdeel zijn geworden van het kunstwerk.

Miro’s werk is abstract en inderdaad samengesteld uit allerlei vondsten van het strand of van de straat. Het is knappe hoe hij het allemaal tot een nieuwe vorm maakt. De man moet wel een ongebreidelde fantasie hebben! Zo zie je hier een een man en een vrouw. Of ik het echt mooi vind, dat niet, wel grappig.

Nog zo iemand, die het van haar fantasie moet hebben is Vera Gulikers met haar werk ‘Love over Gold’ . Zij maakt ook van die surrealistische beelden, weliswaar met een vrouwbeeld erin verwerkt.

In de derde zaal zien we werk van Hans Baayens. Dat is van een totaal andere orde. Dit is een beeldhouwer  die natuurgetrouw werkt. Zijn beelden staan door heel Nederland. Hier zien we kleine gipsmodellen, zoals

En koppen van Multatuli, Harry op de Laak en een zelfportret van Hans Bayens zelf.

In een vitrinekast stonden nog zogenaamde penningen van Linda Verkaaik. Dat waren ook kleine schaalmodellen van grote kunstwerken. Daar herkende ik het watersnood monument, dat op Marken staat.

Het museum heeft ook een buitengedeelte, maar we keken dit keer alleen uit het raam, want het weer was niet uitnodigend. Dat houden we nog te goed, want het is wel een museum, waar ik nog eens terug wil komen.