De man van mijn nicht, Arjeh Kalmann schreef dit boek. Hij was onder meer hoofdredacteur van het Utrechts Nieuwsblad en de Amersfoortse Courant. In 1962 verscheen van zijn hand het egodocument ‘Leef gelukkig’, een Joods familieportret. Zelf is hij van Joodse afkomst. Het boek bevat autobiografische elementen blijkt uit een interview met Arjeh, waarin hij zegt niks met fanatieke religieuze Joden in Israël te hebben.

Ik vond het een mooi verhaal over Lev en Ilse. Eerst lees je over hun leven in vroeger tijden in de Joodse gemeenschap van een Limburgse stad. Ilse is van voor de oorlog en Lev pas van na de bevrijding. Later zien ze elkaar terug en via flashbacks kom je het hele levensverhaal van de families te weten. Het speelt tussen 1968 en 2023. Hun levens groeien uit elkaar, maar als ze elkaar na jaren weer ontmoeten is er direct weer die vertrouwdheid. De verhaallijn hield me in zijn greep met een mooi plot tot slot. Wat ik ook leuk vond, dat er overal Limburgse elementen in verweven zaten. Ik weet in welke Limburge stad het speelt, andere Limburgse gebuiken en eetgewoontes komen langs.