Dit wordt een blog met de straatkunst, die ik zag tijdens de wandeling door Amsterdam.

Hoewel de meeste mensen er onderdoorlopen, zonder hem te zien, vind ik Het Zagertje in de Leidse bosjes altijd nog zo’n bijzonder kunstwerkje.

Een oorlogsmonument door Hildo Krop gemaakt.

Het is, zoals kunstenaar Jeroen Henneman zelf omschrijft, een staande tekening; lijnen in lucht. Henneman gebruikte die techniek vaker in zijn oeuvre, zie bijvoorbeeld De kus, De Schreeuw en een aantal wielen (stand of diagonaal etc.)

Het bronzen beeld van boer (en boerin) staat in Sloten op een betonnen sokkel waarop aan de achterkant een plaquette is aangebracht. De tekst luidt

De verdwenen boer van beeldhouwer Karel Gomes
herinnert aan de boerenfamilies
die duizend jaar lang woonden en werkten in
het veenweidegebied ten westen van de
stadsrand van Amsterdam.
Nog in 1950 liep de grens tussen stad en platteland
ongeveer hier. In de tweede helft van
de twintigste eeuw schoof hij door tot aan
de ringvaart van de Haarlemmermeer.
De oprichting van dit beeld is mogelijk gemaakt etc.
juni 2005.

Aan het einde van het Westerpark staat dit beeld zonder titel van Herman Makkink (1937-2013). Hij zei over zijn werk: ‘Het beeld heeft betrekking op de condition humaine. Wij zijn half dier half mens en tot onze grote verbazing komen we, ongevraagd, tot leven op deze aarde in een bijna onmogelijke positie. Alleen door onze blik op het oneindige te richten kunnen we ontstijgen aan deze penibele situatie…’

De twee bronzen figuren in zijn beeld hebben dan ook vier benen. De halve bol is de aarde en zij zitten op een hellend vlak, een ‘bijna onmogelijke positie’. En hun blik lijkt inderdaad op het oneindige te zijn gericht.