Vanwege Bevrijdingsdag was het Huis aan het Water, de wekelijkse startplek voor onze wandeling, gesloten. M. had daarom met een speldenprik op de kaart bepaald, waar we zouden verzamelen. Het werd een buitenwijk van Broek in Waterland. Vandaaruit staken we het het hele dorp door, ondertussen genietend van de mooie versieringen overal.

In Broek in Waterland vieren ze om de 5 jaar een week lang de zogenaamde Meifeesten. Nu was het 5 jaar geleden corona, dus was het alweer 10 jaar geleden, dat ze het groots gevierd hebben. Dit jaar kwam er nog eens bij dat het 80 jaar na de bevrijding was, dus ze gingen helemaal los. Het hele dorp was versierd in de kleuren van de Nederlandse vlag. Je had een witte, rode en blauwe wijk. Wij startten met onze wandeling in de blauwe wijk

We passeerden de witte wijk

en mijn dochter woont in de rode wijk. Wat een diversiteit aan versiersels was er te zien!

Er waren de hele week door festiviteiten, zoals een kinderoptocht, bingo en feest in de tent.

Net toen wij er waren liep iedereen naar de tent toe, gekleed in de kleur van zijn/haar wijk. Ik denk dat zo’n feest verbroedert. Het samenwerken bij het maken van de versieringen en ook het feesten zelf. Het zag er in ieder geval erg feestelijk uit.

Wij liepen aan de andere kant het dorp uit en kwamen in de open vlakte van het polderlandschap. De rust en de ruimte daar deed ons weer op een andere manier genieten.

De bermen zijn in deze periode op zijn mooist.

Twee lepelaars leverden een mooi schouwspel op.

Een veldleeuwerik vertoonde zijn kunsten hoog in de lucht. Met zijn gezang trok hij de aandacht.

Ik had nog wel door willen wandelen, maar de afspraak is dat we om 12 uur terug zijn. Dus ging het weer richting dorp.

We hadden toch al 6 en een halve kilometer gelopen en dat is best veel voor ons maandagochtend-gezelschap.