Op maandag tweede Pinksterdag is het Huis aan het Water dicht, dus namen we een ander startpunt voor onze wandeling, want ondanks de vrije dag voor veel mensen namen wij geen vrij van het wandelen. Middenin de oude kern van het stadje woont M in een prachtig oud pandje.

Hij nodigde ons gastvrij uit voor de koffie, die we heerlijk in zijn tuin tot ons namen.

Over de wandelplek voor vandaag hoefden we niet lang na te denken, dat werd Monnickendam, want daar waren we toch al. Bovendien kent M elke weg en steeg, dus van een mooie wandeling waren we al verzekerd. Vanaf een grachtje liepen we door het oudere stadsdeel.

Maar we namen ook een kijkje in het nieuwere gedeelte. Daarvoor volgden we eigenlijk een waterkant, waar onverwacht de rietorchis in bloei stond.

Bovendien wees M ons op meer bijzondere planten in de bermen, waar ook de aardhommel actief was.

Dit was rondom het gemeentehuis.

Voor mij totaal onverwachts, bereikten we de stadsrand.

Daarvandaan zag ik een bekend gemaal liggen aan de Waterlandse Zeedijk. De Poel, een boezemgemaal  is inmiddels vervangen door een moderner exemplaar. Het oude gebouw heeft nu een monumentale status en zal wel een andere bestemming krijgen.

Ook wij liepen naar de Waterlandse zeedijk toe, waar je altijd verzekerd bent van mooie vergezichten over het water.

We bewonderden een paar prachtig gekleurde mannetjes-krooneenden. Het vermoeden bestond, dat de vrouwtjes ergens tegen de rand van de dijk zaten te broeden.

De stad kwam weer in zicht. De skyline werd gekleurd door hijskranen, want er wordt een stukje land bouw-klaar gemaakt. Volgend jaar zullen er hier heel wat mensen een nieuwe woning kunnen betrekken.

We liepen langs de haven.

Toen was er nog tijd voor een ijsje als afsluiting. Het heerlijke weer was er ook wel geschikt voor.

Wat een mooie plek daar aan het water! Geen wonder, dat het er toeristisch is!

Net onder een brug zwom een fuut met twee jongen. Wat een pracht is dat toch altijd.

Onderweg naar huis stopte ik bij een plas-drasgebiedje vlak bij het meer ’t Stinkevuil. Dat gebied noemt men wel de kraamkamer. Ik was benieuwd wat er te zien zou zijn. Nou, van alles, zoals kieviten, tureluurs en wilde eenden.

Warempel deed het gebied de naam kraamkamer eer aan. Daar liep een trotse familie nijlgans, pa, moe en hun pulletjes.